JASPE0241_0242_11990 - Leugenaar zinkt in de grond - Put kan niet meer gevuld worden

Dichte bij t’ uzent (ons) woont er een knecht, ‘k heb z’n name vergeten en dat was ook zo’n raren. En je (hij) moest hij de stuten (boterhammen) dragen naar ’t veld - je lekte ’t smout af en je smeerde er koeiestront op. En ze zeiden datten hij dat gedaan had. En je (hij) zei ‘k mogen door de grond zinken as ’t waar is. En je zonk door de grond. En asten nog juiste met z’n ellebogen boven stak zeiden ze: “Zeg dat het waar is en me (we) gaan je er uithalen.” Maar je wilde niet en j’is geheel en gans in de grond gezonken. En dat gat is nooit meer toe gegaan.

In de buurt van Stene werkte een knecht die de boterhammen naar de boeren in het veld moest brengen. De knecht likte het varkensvet van het brood en smeerde er koeiendrek op. Toen de boeren de knecht beschuldigde, zei deze laatste: "Ik mag door de grond zakken als dat waar is". Het volgende ogenblik zakte de knecht in de grond. Toen hij tot aan zijn ellebogen was weggezakt, zeiden de boeren: "Zeg dat het waar is en dan zullen we je eruit halen!" De knecht weigerde echter en zakte helemaal weg.

J. Aspeslagh, Leuven, 1958

west-vlaams (kamerlingsambacht)

315

fabulaat

Stene    Stene   

Stene    Stene