MDESC0110_0110_15064 - Tovenaar kan niet sterven

Ewel, in Vlamertienge, ’t wos daor en oed’n man. En ad iej oek e masse boek’n. En e zei iej wuk da j’ goa teg’nkomm’n, en ’t wos djuuste, wi! En krud’n, teg’n plaog’n, gauw, teg’n olle zeer. En att’n dood gieng, e kuste nie! “Wiest’n, zegt’n, pak me boek’n en brand z’up”! “Wao”? “Oender m’n oofdkuss’n! Zere”! En e kart laoter, e wos dood, e kuste toen dood gaon.

In Vlamertinge woonde een oude man die een massa boeken bezat. Die man kon de toekomst voorspellen en hij kon allerlei kwaaltjes genezen met behulp van kruiden. Toen die man op zijn sterfbed lag en maar niet kon sterven, gaf hij de mensen die bij hem waren de raad om de toverboeken die onder zijn hoofdkussen lagen, te verbranden. Een kwartier nadat dat was gebeurd, stierf de man.

M. Deschrijver, Gent, 1961

2.2 Tovenaars

west-vlaams (poperinge en omstreken)

221

fabulaat

Vlamertinge    Vlamertinge   

Vlamertinge    Vlamertinge