Hoofdtekst
Den duvelsput do moet zij leve een kapel in vergaan zijn. Ma ouders huis sto do just tege. Ma moeder weet da van man peet en die was as ‘k ik man eerste communie dee 78 jaar. Die zee da do een kapel is vergaan. Nonkel Tist dieje verdiende de kost mee visse. Toen lage do drie-vier bootjes op. Ik was toen ne joeng van acht-negen jaar. En die bootjes lage do en do rond ware kotter veur paling. Uit het duvelskot schepte ze dan water op die kotter. Ze viste mee netten toen. Vleergare do visse ze mee he veur mee een groot net te visse. Nonkel Tist zette die gaar recht en da was zoe diep in ’t duvelskot da die gaar nie aan ’t en’ geraakte. Op zekere dag, Vikske Carels, ne boer, dieje tekende het brood da klein kinder do nie mochte van ete. De kindere Paals haalde Vikske en ze smete hem inne put mee aan weerskante een ploegmes aan. Zoewe liete ze hem drie-vir kere onder gaan in de put en toen hee Vikske da nemieje gedaan. In mane tijd stond er ne bos rond ’t duvelskot en dieje was van Poskee van ’t kasteel do en na veur deze moment, vrugger waste de mense zand inne putte van vier meter en dan liep al dat vuil in de duvelsput en zoewe geraakte dieje put toe. Dieje moge ze nie helemaal toe doen da’s na nog een deursnee van dertig meter.
Beschrijving
In de duivelsput in Veerle zou een kapel verzonken zijn. De put was zo diep dat men niet bij de bodem kon komen.
Vroeger wasten de mensen zand in een put van drie meter diepte. Het zand bleef dan achter in de put, waardoor de put langzaam dichtslibde. De duivelsput mocht men echter niet dichtmaken.
Vroeger wasten de mensen zand in een put van drie meter diepte. Het zand bleef dan achter in de put, waardoor de put langzaam dichtslibde. De duivelsput mocht men echter niet dichtmaken.
Bron
M. Vankerkhoven, Leuven, 1964
Commentaar
4. Historische sagen
antwerps (grensgebied kempen-hageland)
746
Omstreeks 1904
fabulaat
Naam Overig in Tekst
duivelsput (Veerle)   
Naam Locatie in Tekst
Veerle   
Plaats van Handelen
Veerle