CDEWA0209_0209_16069 - Heks is een gewone vrouw

In ’t Kalf (Knokke) was ’t er ’n schèèrwienkel, wo dat er ’n oeden vint de vinten schèèrde. ’t Spokteg dor atend (altijd) ’n katte ip de zolder, die mè groate kloefen weg en were gieng en stampte. ’t Was do nu ’n joenkman en je moest nor huus en z’ aan al heel den tied van spoken geklapt, en hem benauwd gemakt. Mo je zei: "’k Z’aan ze (‘k zal ze) toch nie zien”. In de kloare moane achter de Graafjansdiek kwam ’t ie ’n wuuf met ’n langen zwarten mantel tegen en je riep van peure (pure) benauwdheid: "A! Je ziet do! Kom mo nie te dichte, o ‘k gon e ki voelen hoe diepe da j’n bloed zit”! Die hekse trok verder deur de bloaren.

Bij een barbier in Knokke spookte het. Op de zolder liep altijd een kat met grote klompen rond. Een jonge man die op een avond in de maneschijn naar huis wandelde, zag voorbij de Graafjansdijk een vrouw met een lange zwarte mantel lopen. Doodsbang riep de man: "Ah, je bent daar! Kom niet te dicht of ik zal eens voelen hoe diep je bloed zit!" De heks liep verder door de bladeren.

C. Dewaele, Leuven, 1967

2.1 Heksen

west-vlaams (oostkust)

271

fabulaat

Graafjansdijk    Graafjansdijk   

Knokke    Knokke   

Graafjansdijk (Knokke)    Graafjansdijk (Knokke)   

Knokke    Knokke