Hoofdtekst
Til haet ouch ins ene geis gezièn en dat is zjus oetgekomme. Z’ne iêste mins Jaak, dao is het now van aaf, dae is gevange gepak, maa dae is trökgekomme. Maa de mins van mich dae is in de kampe gestorve. En die hauwen e gestrièp deingen aan. Maa vuer d’n uorlog, vuer ze dae gepak hauwe dae mins, dow wuore ze op het sjièp, en dat zaet het ouch en dat konste hem neet aafdispetere, en dow laag het in ’t bèd en het woer wakker en het kiëk zoe en het zuut ene mins niève zich stuon mèt zoe e kostuum aan, mèt zoe e gevangekostuumke aan. Dow waas nog niks van den uorlog, dat is zoe oet gekomme nao 14-18. En dat waas zjus vuer te zègge, z’ne mins laag nièven hem, dat het dat dan aan-der-hand kraeg. Zjus zoe ene mins mèt ene gestrièpde pyzjama aan, wie ze dat zoe höbbe. En naoderhand haet het z’ne mins in de kampen aangehad.
Beschrijving
Een vrouw zag 's nachts in gedachten haar man verschijnen met gestreepte kleding zoals die van gevangenen. Toen de oorlog uitbrak, is de man inderdaad in de gevangenis beland, waar hij dergelijke kleren moest dragen.
Bron
J. Venken, Leuven, 1968
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
limburgs (maasvallei)
173
Vlak vóór WOI
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Stokkem