Hoofdtekst
En ich bèn dao gewèis, wie dat jungske gestorven is. Dów waor ich al getrouwd toen. Hawwen ze e pèird, dat pèird mósj veulen (jongen) en dao krèig niemend in Gèllik, krèig dèi niemend bij hem, jà, ich waor zjus dao, - nów weit ich neet of ich nog vrijdde of al getrouwd waor, weit ich neet, kan ich dich neet miër zèggen, - dèi minsch kaom dan dao in, vraogen veur hulp. Ich dènk in m'n eigen: ich bèn toch altijd zoë al gèir gewèis veur luj te helpen es het ging, es ich ze kosj helpen, hé, en ich ging d'r heer. En dów is nog e broor van heum gekomen, dèi zal nów vijfenzestig jaor zijn, dat waor zoëne kejóng, allè toch misschien al twintig jaor, en toen wäjde dat in 't huis hé, dat-ste has gedach het is 'n orkaan. En dów woor dèi jóng nog banger, 'kóm', zèit er, 'ver goon heivers, ver kónnen nog altijd trukómmen, dat kan nog lang genóg doren iër 't pèird veulent, en toen ver buitenkaomen, toen wäjde het neet miër, toen waor 't zoë stil es nów.
Beschrijving
Een boer wiens paard een veulen moest werpen, kwam vragen of er iemand wilde komen helpen. Een man ging samen met zijn broer met de boer mee. Toen ze in het huis aankwamen, begon het er plots hevig te waaien. Het leek wel een orkaan die losbarstte. De twee mannen werden daardoor zo bang dat ze weer naar huis gingen.
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
2.1 Heksen
limburgs (maasvallei)
O/XV/250b
memoraat
Bandopname
Naam Locatie in Tekst
Opgrimbie 
Opgrimbie 