Hoofdtekst
Ik zien zelve nie van hier, mo ‘k èn hoaren vertellen dat ’t bie Soetaert spokte. Ze smeten mè stenen ip ’t dak. On ze keken zagen ze nieks. Ze giengen nor den pastoor van Vlissegem, Paster Van Heecke kwam bidden. Da was deur de knecht van zestien joar, en de paster è z’n boekje verbrand. Dien knecht had dat boekje gekregen van ’n Fransman die in de dunen weunde, en die zelfmoord è gepleegd. Die Fransman kost ook ’n tegel van de vloer nemen en je zag pèèrd en koetse doroender riên.
Beschrijving
Op een boerderij in Klemskerke spookte het. Er werd met stenen op het dak gegooid, hoewel er niets te zien was. Toen de pastoor de boerderij kwam overlezen, ontdekte hij dat de zestienjarige knecht voor de vreemde gebeurtenissen verantwoordelijk was. Daarom verbrandde de geestelijke het toverboekje van de knecht. De knecht had dat boekje gekregen van een Fransman die in de duinen woonde en die zelfmoord had gepleegd. Wanneer die Fransman een vloertegel optilde, kon men daaronder een paardenkoets zien rijden.
Bron
C. Dewaele, Leuven, 1967
Commentaar
2.3 Toverboeken
west-vlaams (oostkust)
227
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Klemskerke   
Plaats van Handelen
Klemskerke