MDESC0153_0153_15171 - De tuiter op de St. Bertinuskerk

J’e toen ook nog, bievoorbeeld, dan z’ier zein, in Pop’rienge, Siente-Bèrtenskerke. ’t Zien nateurlik up Siente-Bèrtenskerke vier oek’n. En vroeger wund’er daor e tuter. En dien tuter wos nogal dikkers e schoemaoker, omdat ’n kuste ter plekke werk’n, binst’ndeen dat ’n dao moste waok’n voer olle eure te tut’n. Enne ’t e nog evraogd ewist, waorom dat dien, d’n tuter, waorom dat ’n iej nooit e tuutte an d’n vierd’n oek. En e zei: “An d’n vierd’n oek e meugt er nie etuut zien, omdat ’n in, van ze lev’ns ier nog een ewist ed, die goenk gaon tut’n an d’n vierd’n oek, en e wos z’n tuter uut ze moend esleg’n”. “En van daor is’t”, zeit’n, “dien teg’nwoordig’n tuter, da me wieder nu nog mao juuste meeje meug’n tut’n an de drie oek’n”. En dat noemt, en ’t uustje waorin dat dien tuter zat, en ze schoên miek en vermiek, eneeje, noemde: ’t tutersuustje.

Een schoenmaker werkte als tuiter bij de Sint-Bertinuskerk. Ieder uur ging de schoenmaker bij drie hoeken van de kerk op de hoorn blazen. Op een dag vroeg iemand hem waarom er op de vierde hoek van de kerk geen hoorn hing. Daarop antwoordde de man: "Ooit heeft hier iemand op de vierde hoek op de hoorn willen blazen, en die man heeft men zijn hoorn uit z'n mond geslagen".

M. Deschrijver, Gent, 1961

4. Historische sagen

west-vlaams (poperinge en omstreken)

329

fabulaat

Sint-Bertinuskerk (Poperinge)    Sint-Bertinuskerk (Poperinge)   

Poperinge    Poperinge