Hoofdtekst
J’a dat ier oek oltemets. In d’n doenker’n, ’t wos djuuste lik of dat er etwien ip eens ze rik sproeng, en e dei nem en ende verre draog’n. En da wos toen d’n nekker, zein ze, die de mensch’n kulde.
Beschrijving
Een man die in het donker onderweg was, voelde de nekker op zijn rug springen. De nekker liet zich vaak dragen door voorbijgangers.
Bron
M. Deschrijver, Gent, 1961
Commentaar
1.1 Watergeesten
west-vlaams (poperinge en omstreken)
8
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Vlamertinge