Hoofdtekst
Hie, ouch in de streek erges, op zoë 'n hiërboerderij, in Rèikem has-te d'r zoë e paar liggen, dao vertèlde ins eine zoëget van, mer dat is ouch zoë mer get hé, dat hèit totaal gei gelouf (is totaal ongeloofwaardig); dao hawwen ze jaorenlangk ene knech, en dèi haw de naam van te kónnen touveren. Mer kijk, dèi ging veul uit hé, en daomèt keem dèi kal hé, dèi waor bekan al daag, es get te doon waor, waor dèi op stap. En dèi gin altijd nao 't veld hé, mer altijd allein hé, anders deeg (deed) er niks, es dao eine bij waor. En dan ging er veur dat stuk stoon, en dan begosj er effen d'raan, 'en zoë nów wijer (verder)', zag er dan. En op tijd van ene vlook, ene vlook waor dan 't hiël werk gedoon, en dan, jà dan kosj ee altijd op stap goon hé. Mer dat waor zoë miër veur te lachen hé, dat ze dat aanhaolden...
Beschrijving
Op een boerderij werkte een knecht die vaak wegging en die over bijzondere krachten beschikte. Wanneer de knecht naar het veld ging, was hij altijd alleen, want anders raakte het werk nooit klaar. De knecht werkte een beetje op het veld en zei dan: "En nu zo verder". Het volgende ogenblik was al het werk gedaan.
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
2.2 Tovenaars
limburgs (maasvallei)
O/V/153
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Opgrimbie 
Opgrimbie 