PKNAB0159_0159_6465 - Verborgen steen op 't Jodenkerkhof

Dao lig ene stein, op de Juddekèrkof. Dat bèn ich te weiten gekómmen, door eine, want, dèi wèit neet wat los is he, versteis-te, dat is enen eigenaaardige, ... kijk, geer lacht dao nów neet mèt, he, Zoë eine neet he, mer ich zou toch wel ins willen weiten wat dt kAn zijn, mer jà, dat oppakken, nów zou ich mooten ene minsch kónnen vèngen (vinden) dèi dat kan opzeuken, wat dat is, en dèi stein te luchten (optillen). Dèi ... is aan geluch gewèis, en ze hebben hem neet opgekregen. PK (dèi lig dan wel deep zeker?)Ene mèiter zeker ónder de grónd, misschien ouch drij-veer, 't lig d'raan, en dèi hawwen ze toen bloëtliggen, ene schoëne, platte stein. Jà, en dèi waor aan de gang d'raan, en toen kump (komt) enen andere minsch: 'Wat bès dich aan 't doen?' En toen ins mèt hun twië aan geluch. 'Kóm ver scheien mer uit', zag er, er waor hun veul te dik. Jà, en o dao nów get op steit (staat) of wie of wat, dat weit ich neet. Ich weit wâl de stein liggen he. Wâl neet zjus, mer ich zal, in ene cirkel, in ene cirkel van twintig mèiter toch he, dao weit ich hem liggen toch, want eweg is er neet PK (allè...)Toen is dat gât tówgegoëien geworen (...) Mer dat mósj (moest) men kónnen opendoën of dèi nog zaot dao...

Op het Jodenkerkhof lag een grote platte steen, die ongeveer een meter onder de grond was begraven. Niemand is er ooit in geslaagd de steen op te graven of te achterhalen wat de steen betekent.

P. Knabben, Leuven, 1970

4. Historische sagen

limburgs (maasvallei)

M/III/11

fabulaat

Bandopname

Jodenkerkhof (Maasmechelen)    Jodenkerkhof (Maasmechelen)   

Maasmechelen    Maasmechelen