JVENK0303_0303_10471 - Koe genezen door een toverkoord

In ’t begin wie ver getrouwd wuoren hauw ver ouch ’n kow. Ich keem ’s mörges op vuer ze te mèlke, dekow laag, dow kosj ze neet mie op. Ich zèg tiènge m’ne mins: "Maa waat is toch now gebäörd? Kom toch ins gauw de kow kan neet mie op. Waat maag die höbbe?" Die waas uever de poet gesjuote.Een vrouw hiej oet de buurt, ze is van Luit aafkomstig, dao ging ich heer. Ich zèg: "Maa Bet, ger moot toch ins komme, de koo kan neetmie op. Ich kan ze neet mèlke en ze waor gisteraovend nog zoe good". "Die is uever de poet gesjuote", zaet ze, "ich zal ins gauw komme." Dow keem ze dao aan mèt zoe e tuiwke (touwke). Dat wuoren apaarte tuiwkes, zoe ’n dikke, die wuore sterk gevlochte. Dow maakde ze zoe ’n knuip die wièr neet kosjte maken en die deeg ze om die bein. Dan maakde ze dao drie kruzer uever mèt get wiewater. "Ier het weg is zal ze wal opstuon" zag ze. En ze stong ouch op.

Een boerin die 's ochtends vaststelde dat haar koe niet meer wilde rechtstaan, ging een buurvrouw halen. De buurvrouw nam een speciaal touw, knoopte dat rond de poten van de koe en maakte drie kruistekens met wijwater. Daarna sprak de buurvrouw: "Zodra dat water is opgedroogd, zal de koe wel rechtstaan". Zo gebeurde het ook.

J. Venken, Leuven, 1968

2.1 Heksen

limburgs (maasvallei)

336

memoraat

Vucht    Vucht