JVENK0302_0302_10470 - Eigendom van een heks verergert de ziekte

Oos Laen, die waas ins nao Lueve gewaes, nao ene specialist, vuer zich te laote ongerzeuken en dow hauwe ze ’n madam biej zich. Dow keek het zoe ins nao de grond en "Jummich," zaet het, "dao lig get sjoens". "Och Laen," zag ze, "laot dat maar ligge, dat mooste neet oprape." "Jaomaa, dat gaon ich mèt heives pakke" zag het. Zjang wosj dat neet en Laen waas ’s nachs hiel wiljd en het zag: "Gaef m’n seksosj (handtas); daef m’n sekosj". En Zjang pak de sekosj en iè kiek en dow zaag er dat. "Maa Laen, waat hobs dich toch hiej gebrach?" Iè haet het in de staof gegoeid en wer höbbe de pestoer mote laote komme. Ies trok Zjang nog neet d’raan, maa wie er geduon hauw mèt ziègene, dow hauw er aan eder haorspier ’n dröppel zweit. Dat is waor. Dat is toch al dartig jaor gelièje.

Een vrouw ging samen met een vriend op onderzoek bij een specialist in Leuven. De vrouw zag iets moois op de grond liggen en zei: "Dat ga ik mee naar huis nemen". Die nacht lag de vrouw te woelen in haar bed en riep: "Geef mijn handtas, geef mijn handtas!" Zjang liet de pastoor komen en ze gooide het voorwerp dat de vrouw had meegebracht in de haard. Toen de pastoor klaar was met zegenen, was hij helemaal bezweet.

J. Venken, Leuven, 1968

2.1 Heksen

limburgs (maasvallei)

335

Omstreeks 1938

fabulaat

Leen
Zjang

Lanklaar    Lanklaar   

Leuven    Leuven