PKNAB0562_0564_7035 - Geest van dode keert weer in huis te Maastricht

Mich hèit ’n zuster ins vertèld dat in Mestreech eine waor teruggekómen…PK: gehuurd dat in Mestreech eine terugkwâm?Hie inde Bosstraat, in zoe ’n hoeg huis. En die… ich zaoot dao ins te wachten, hieveur, en toen had zich hie ins einen opgehangen, hé. En toen zèg ich zoe: "Bah, dat is ouch mer akelig veur langs de kèrkhof te goon, dèi hèit zich dao opgehangen." En die zuster had dèi helpen uitdoen hé. Dat is lielik, ene mins, dèi zich opgehangen hèit hé: dèi hèit zijn Ougen zoe wijd uit en zijn tong uit hé, en toen zèg ich zoe: "Zeet ger dao neet bang veur?" "Mm". Jà en toen waoren veer zoe aan ’t moelen (wauwelen), en toen waor die dat aan ’t vertèllen. En toen zèit ze zoe: "Op de Bosstraat, in zoe ’n hierenhuis, dao woende rijke luj hé en die hadden een aangenomen kind, en die, ene ene zekeren tijd, wie dat e bitsje bij hun waor, toen aot dat neet mier, en dat had gèine zin mier veur niks of zoe hé en ze wisten, den dokter wis mer neet wat het had en het waor mager en toen hadden ze zoelang gezeiverd dat ze d’r achter kaomen en toen zag het zoe: "Dao kump êlker nach enen mins aan mij bèd stoon." "Wèi, wèi is dat dan?" "Jà, dat weit ich neet", zag het. Jà, en toen hadden ze ouch ene geisselik (geestelijke) d’rbij gehaold en toen zag dèi zoe: "Vraog ins wèi dat is, wat er moot", en toen had dat gevraog wat er mós, en toen zag er zoe: "Die luj, die" - dat waor ene mins, dèi had dao hiel vreuger in gewoend hé, in datzelfde huis hé - en die luj die dao allemaol in woende; mer die hadden ouch mèigd (meiden) hé, en en ene knech of zoeget hé, dao waor toch perseniël in dat huis, die mósten allemaol te kemunie goon. Jà en toen had ze ze bijein geropen en toen had ze dat gezag en toen waoren ze allemaol gegangen. Mer den dâg d’rnao, de nach d’rnao, stónd er dao weer, en toen zag dat meitske zoe: "Nów nog? veer zijn toch allemaol gewèis?" "Dao is eine gewèis", zag er, "dèi tèlde neet" - dèi waor onwèirdig hé. Jà en die vrouw reep ze weer allemaol bijein en toen kwam dan eine, dat er zoe-mer waor gegangen. En toen is dèi opnuj gegangen en toen hebben ze dèi mins neet mier gezeen - mer dèi waor al lang gekomen iër dat kind dat zag hé. Mer dat wis mer neet wèi dat woar. En dèi doedgewoen dao mer staon. Of ze dan niks mogen zèggen es ze niks vraogen, ich weit ’t neet.

SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)    SINSAG 0402 - Die versäumte Wallfahrt (Messe, Gabe)   

In de Bosstraat in Maastricht woonde een familie die een kind had geadopteerd. Op zekere dag wilde het kind niet meer eten, waardoor het erg vermagerde. Omdat de dokter geen raad wist, vroeg men aan het kind wat er scheelde. Het kind antwoordde: "Elke nacht komt er iemand naast mijn bed staan". Een geestelijke gaf het kind de raad om de volgende keer aan de geest te vragen wat hij wilde. Iedereen die in het huis woonde, moest te communie gaan. Toen de geest de volgende dag opnieuw verscheen, zei het kind: "Wel, we zijn toch allemaal geweest!" Eén van de knechten was echter alleen maar voor de vorm te communie geweest. Nadat die knecht opnieuw te communie was geweest, zag men de geest niet meer.

P. Knabben, Leuven, 1970

1.4 Luchtgeesten

limburgs (maasvallei)

L/XXVI/531

fabulaat

Bandopname

Lanaken    Lanaken   

Bosstraat (Maastricht)    Bosstraat (Maastricht)   

Maastricht    Maastricht