Hoofdtekst
U (als) je benowd woart, gaft ie joen e leidsman mee: e kalf van ’n hoend. En zelfs nog e poar klinder hoendjes. Mo’k kun da verkloaren. Droeksje, je deit ie e teefhoend doad. Je paktet ie da vet van dien hoend en dei da vet in e doosje. Oengezien smèèrdet ie e bitje van da vet an de kleren van de menschen. Azo kwamen d’hoen(den) achter hem en met die mens meelopen, omdan ze ’t vet van die teefhoend roken. Lik of dat da got bie d’hoen(den) ee!Da’s kloare woarheid. Mien voader kendeh ook die truk en j’èt ie mien da geleerd.
Beschrijving
Als de mensen bang waren, zond een tovenaar een grote hond en soms ook kleine hondjes met hen mee. Daar was echter een heel eenvoudige verklaring voor. Wanneer de tovenaar een teefje had afgemaakt, deed hij wat vet van het dier in een doosje. Dat vet smeerde hij bij gelegenheid aan de kleren van de mensen, waardoor de andere honden met die persoon meeliepen.
Bron
M.-R. Nijsters, Leuven, 1969
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (nw van houtland)
20.1
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Ettelgem 
Ettelgem 