WJACK0360_0360_5985 - De klederen zijn verbrand en de mens is verdwenen: variant

Hier in Rosmeer bij Willem, do stond ene populier. En die stond zo schuins. Do hadden ze ook ene knecht en als het eten 's avonds nie vjaddig (gereed) woor, woor er vurt (weg). Maar ze letten do zo nie op en toen was 't toch get (wat) erg en ze gongen hem eens na. Toen kwam do nie enen hond af en kroop de populier in! Toen gongen ze kijken en toen wisten ze dat 't ene wèrewolf woor. Toen hebben ze zijn kleer (klederen) verbrand in ene oven en toen was er veertien daag jonken kwommen (wenen gekomen) en toen hebben ze nooit niks meer van hem gehoord.

SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband)    SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband)   

Bij Willem in Rosmeer werkte een knecht die 's avonds altijd wegging. Toen de boer de knecht op een avond ging bespieden, zag hij dat de jongen in een hond veranderde en in een scheve populier kroop. Nadat de boer de kleren van de weerwolf had verbrand, kwam de knecht twee weken lang bij hem jammeren. Daarna heeft hij niets meer van de knecht gehoord.

W. Jackers, Leuven, 1958

1.6 Weerwolven

limburgs (bilzen)

fabulaat

Willem    Willem   

Mopertingen    Mopertingen   

Rosmeer    Rosmeer