Hoofdtekst
Wer metselde väöl in Luit en Mièzik en rond zoe. Dan meusj ich de middeg guon dragen nao de sjoêl. Op de Gauzewièrt in Stokkem dao waas nog ’n wei mèt get struuk en dao kaem mich altied e wiefke tiènge van Neerotere. Dat ging zich ueveral get vraoge. Ich hauw dat zoe ins e paar kier gezag: "Potverdikke, dao kump mich altied zoe ’n aud wiefke tièngen in Voeringe". Dat waas e stök hèg en struuk van ’n honderd maeter. Ich zèg: "Nondedomme, vandaag is mich weer dat wiefke tièngegekomme". Dat hauw ene zwarte körf mèt enen hèngel aan en dat wol mich ene babelaer giève". Ich zag dat biej os. "Nondedomme" zag de moeder, "pak noets niks aan van dat wief, want dat is ’n heks". Dat haet ze mich mesjien drie, veer kier gezag.
Beschrijving
Een jongen die 's middags eten naar de metselaars moest gaan brengen, kwam in Neeroeteren altijd een vrouwtje tegen, dat hem snoep wilde geven. De jongen mocht van zijn moeder niets aannemen van de heks.
Bron
J. Venken, Leuven, 1968
Commentaar
2.1 Heksen
limburgs (maasvallei)
229
memoraat
Naam Locatie in Tekst
Eisden   
Plaats van Handelen
Neeroeteren