Hoofdtekst
Mer van die huizer, woë get neet pluijs (pluis) waor, dat had der vreuger miër. Onder aan de brug in Mechelen, tegeneuver dèi kaffee wat ich uch toeneffe zag, dao steit nog zoë 'n hiël groët vervallen dèngk, allé dao woënen toch nog luj in. Mer ich heb ins huren zèggen dat 't dao spoëkde. En dat huis dat is al verscheien kiëren van eigenèir veranderd, en dao zitten ouch altijd ander heurders in... (Allé, wèi zag dat, dat 't dao spoëkde?) Dat heb ich den auwe Warsóng ins huren zèggen, dat waor enne van Mechelen.K/X: (Huub Wärsùong).Jao. Dèi haw daozelf ouch neet gewoënd, mer dèi wisj dat van anderen. En naoderhand heb ich dat nog ins gehuurd, van die vrouw die dao ins in hèit gewoënd. Dat waor ouch in 't dörp, g'löüf ich, allé, dat is in de dörpstraot, mer zjus weit ich 't neet. Mer dèin hiële coté dao, waor neet zuuver, dao lig den auwe kèrkef (kerkhof), en 't brook (moeras), en aan dat klein kepellke dao spoëkde 't altijd zagten ze... PK: Heb ger dao nog zoëget van g'huurd?Nei, toch eigelik niks partikleers, dat toch neet.
Beschrijving
Tegenover een café bij een brug in Maasmechelen stond een huis waar het spookte. Het huis had al veel eigenaars en huurders gehad.
Bron
P. Knabben, Leuven, 1970
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
limburgs (maasvallei)
K/XI/337
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Kotem   
Plaats van Handelen
Maasmechelen