COOMS0045_0045_8071 - Ongelovige onderwijzer hoort geheimzinnige muziek in de lucht

Mê vaoder moest as onderwijzer nen interim geven in Linde-Peer. Hê dacht: "Ich gön is kennis maoken mee de minsen." Zoê kwamp’em in een café en dao stond een aâd vrouwke. Nao een tijdje ging ’t ok euver heksen. "Jao mar", zee mê vaoder, "die bestön toch nie." "Jaowel", zee ’t vrouwke, "die bestön wel."Een tijdje laoter moest mê vaoder van Peer nao Linde, da was wel een uur göns. Hê had zênnen hond bij. Iniêns huêrt’em dao muziek. Hê dacht: "Zou de fanfare die aon ’t repeteren zên? Da kan toch nie." Hê kreeg e bitske schrik. De muziek kwam altêd mar korter bij. Hê zeet tegen zênne hond: "Pak’t!" Mar ’t biêst kwam van schrik tussen zên biênen gekropen. Toen dacht’em aon wa ’t vrouwke in de café euver heksen en spoêken verteld had. En hê in iênen aodem nao huis. Toen’em laoter terug in die café kwamp, zee ’t vrouwke: "Ziede ’t nao wel?"

Een man die voor een tijdje als onderwijzer in Linde-Peer ging werken, hoorde in een café een oud vrouwtje over heksen praten. "Die bestaan toch niet!", zei de man, waarop het vrouwtje antwoordde: "O ja, toch wel!" Een tijdje later ging de man met zijn hond van Linde naar Peer. Toen de man plots muziek hoorde, sprak hij tot zijn hond: "Pak het!" Daarop kroop het beest weg van angst. De heksenverhalen van het oude vrouwtje indachtig, haastte de man zich snel naar huis.

C. Ooms, Leuven, 1968

2.1 Heksen

limburgs (beringen en omstreken)

95

fabulaat

Beringen    Beringen   

Linde    Linde   

Peer    Peer   

Linde-Peer    Linde-Peer