Hoofdtekst
M’n jongste broere, die nu poater is, schreemde oltied os ’t ie klene was. Nevens ons huus was ’t er ’n oed wuvetje. Iedere keer os dat oed wuvetje bie ons kwam schreemdege da kiend. M’n broere die garde-chasse (jachtopziener) is zei: "Os da wuuf nog één ki durft in huus kommen, schiet ‘k ze overende”.
M’n moeder gienk met da kiend no de poaters van Steenbrugge. "Ej niemand te verdenken”? vroegen de poaters. "Meschien ’n oed wuvetje”, zei m’n moeder. De poater vroeg ’n gewied voorwerp. Moeder gaf ’n poater-noster. De paster sprak er ’n gebed over en zei: "Os z’in huus komt, smiet dat oender heur stoel. Ze go nie weg kunnen”. M’n noenkel garde-chasse zat dor ol gereed te wachten en vroeg wat da’n ze gezeit hadden. "’t Is den kwoaden hand”, zei m’n moeder. ’s Anderendaags kwam da vromens regelrecht no die wiege. Moeder smeet die poater-noster oender heur stoel en da vromens zei wel tien keren: "’k Gon voart; ‘k gon no m’n huus”. ’t Zweet liep van heur kop. Liek of da m’n moeder de poater-noster van oender heur stoel pakte, vluchtte ze weg. M’n broere wilde nog schieten, mo moeder hield hem tegen. ’t Kind is genezen ook en da mens è nooit gin stap mè over onze zulle (stoep) gezet.
M’n moeder gienk met da kiend no de poaters van Steenbrugge. "Ej niemand te verdenken”? vroegen de poaters. "Meschien ’n oed wuvetje”, zei m’n moeder. De poater vroeg ’n gewied voorwerp. Moeder gaf ’n poater-noster. De paster sprak er ’n gebed over en zei: "Os z’in huus komt, smiet dat oender heur stoel. Ze go nie weg kunnen”. M’n noenkel garde-chasse zat dor ol gereed te wachten en vroeg wat da’n ze gezeit hadden. "’t Is den kwoaden hand”, zei m’n moeder. ’s Anderendaags kwam da vromens regelrecht no die wiege. Moeder smeet die poater-noster oender heur stoel en da vromens zei wel tien keren: "’k Gon voart; ‘k gon no m’n huus”. ’t Zweet liep van heur kop. Liek of da m’n moeder de poater-noster van oender heur stoel pakte, vluchtte ze weg. M’n broere wilde nog schieten, mo moeder hield hem tegen. ’t Kind is genezen ook en da mens è nooit gin stap mè over onze zulle (stoep) gezet.
Beschrijving
Een jongetje huilde telkens wanneer er een oude buurvrouw op bezoek kwam.Uiteindelijk besloot de moeder met haar kind naar de paters te gaan. "Verdenk je iemand?" vroeg de geestelijke, waarop de moeder antwoordde: ""Misschien een oud vrouwtje". De pater sprak een gebed uit over de paternoster die de moeder bij had en gaf haar de raad om die paternoster onder de stoel van de heks te gooien wanneer ze nog eens op bezoek kwam. Toen de heks de volgende dag op bezoek kwam, geraakte ze niet meer van haar stoel door de paternoster die eronder lag. De heks zei wel tien keer: "Ik ga voort, ik ga nu naar huis" en het zweet liep van haar hoofd. Zodra de moeder de paternoster onder de stoel had weggenomen, stond de heks op. Het kind is genezen en de heks is nooit meer binnengekomen in dat huis.
Bron
C. Dewaele, Leuven, 1967
Commentaar
2.1 Heksen
west-vlaams (oostkust)
289
Broer van de informant
fabulaat
Naam Locatie in Tekst
Stalhille 
Stalhille 