SVANB0301_0302_12986

’t Was e groten here die ginteresseerd was in banken. E dei nooit nie anders dan verliezen, duzende frangs verliezen. En de twidde ki dat en goenk no die kaffee zeit en: “’k zien biekan geruineerd.” En e komt buten en ’t is daor e zworte gedaonte die passeert: “wiene schilt er dè” zegt en “je zie zo triestig”. “Wel” zegt en “zwiegt, ‘k zien liefhebber van banken en ke doen nooit nie anders of verliezen.” “’k kun ik maken” zegt en “da je vele geld et, mo je moe je ziele verkopen an mien en teken op da perkament me jen eigen bloed, dat achter je dood, da je go je ziele afstaon an mien. “En e gieng were in die herberg en e won ol dat en wilde. En achter e tied e was smoorrieke, vle rieker of van tevoren. Ot die vint lange tied treffelijk geleefd hadde, e kreeg spiet derover. E was toen e bitje van oede, en e zei dat tegen e goe vint dat en betrouwde: “’t Is niet” zeit en “je zoe moeten gaon nor en oppersten van ’t klooster. Da’s geleerd volk die de zwarte toverkunst kut en alles. Mo je go schrikkelijk gedwoeng zien. Die paster go werken op je. En e gienk ’t er no toewe. En die geestelijken zei: “’k ku je nog helpen” zeit en “o je je heel go geen an O.L.H.” En die pater dei e bezwèrieng dat en moste da perkament weregeven. En ’t kwam e stemme were die zei dat en ’t nooit e gieng weer en. En de twidde ki nog e ki ’t zèste. Mo de derde ki ’t kwam e groot geruus in de kerke, en da perkement vloog op de kommuniebank. En da vintje was daodeure verlost. Da’s lang geleen wi. Zukke dieng en nog bestaon.

SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel.    SINSAG 0945 - Andere Begegnungen mit dem Teufel.   

Een heer die bij het gokken al duizenden franken had verloren, kwam op een dag in het café met de woorden: "Ik ben helemaal geruïneerd!" Toen de heer buitenkwam, stond daar een zwarte gedaante op hem te wachten, die hem vroeg wat er scheelde. Nadat de heer zijn probleem had uitgelegd, zei de zwarte gedaante: "Ik kan ervoor zorgen dat je veel geld hebt, maar dan moet je met bloed een stuk perkament ondertekenen, waarmee je belooft dat je na je dood je ziel aan mij zal afstaan". De heer stemde in en ondertekende het document. Daarna ging hij terug naar de herberg, waar hij hopen geld won. De heer werd schatrijk en leidde een liederlijk leven. Toen de heer ouder werd, begon hij zich echter zorgen te maken en vertelde aan een goede vriend wat hij had gedaan. Van die vriend kreeg de heer de raad om naar de overste van het klooster te gaan. De geestelijke in het klooster sprak tot de heer: "Ik kan je helpen, maar dan moet je je volledig overgeven aan Onze Lieve Heer". Door middel van een bezwering probeerde de pater het stuk perkament terug te krijgen. Daarop weerklonk er een stem die sprak: "Dat perkament zal je nooit terugkrijgen!" De tweede keer gebeurde hetzelfde. Toen de pater voor de derde keer een bezwering had uitgesproken, was er een geruis te horen en zag men het perkament op de communiebank liggen. Daardoor was de heer verlost.

S. Van Bael - Lehouck, Leuven, 1969

3.1 Duivels

west-vlaams (bachten de kupe)

746

fabulaat

Adinkerke    Adinkerke