Hoofdtekst
M’ên wieder nog geweten van Alouis Bambost, m’ên wieder nog geweten - mo da joengesche is nu dood - die lachte mê jem. Je zeg: “Je go nu eki ’n eure of drieë lachen voe mien” - dat is eigenlijk woa, dan’k zeggen - “Je go nu eki drie vier euren lachen voe mien plezier” zeite. En nie stoppen van lachen ee! Ja da gebeurde, da wit ik goed en gie wit doavan. Da was e boer die vroeger op d’ofstee van Bèèke weunde en j’is ton kommen weunen in de Nieuwstroate, in de Smeestroate da me zeggen. Dat was ’n echte toveraore die vint ... Mo o je gie da hoordigde dan die pasters ton loater die boeken ofaolden en aal zowe diengen. Polletje Vandomme was ton soldoat... En nie stoppen van lachen en ik woaren doabie mor ik woaren doabie mor ik kosten nie lachen.
Onderwerp
SINSAG 0750 - Andere Zauberei.   
Beschrijving
Een tovenaar uit Knokke kon een man urenlang onophoudelijk laten lachen. Later zijn de pastoors de toverboeken van die man komen halen.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (kust)
62
memoraat
Naam Locatie in Tekst
Knokke   
Plaats van Handelen
Knokke