VODA_038_22

Vader die eh.. verteld’n mij geerne eh.. de laatste jaoren dan verdeep ’n zich in vroeger, moeder was dood, dao kon e ook nie meer mee praot’n en eh.. Zo had e ’t dan over zien.. is vaste v.. met zien had eh... diaken ewès en eh.. en van eh.. namen.. ui.. allene de vuurnamen. ‘k Heb ook nooit evraogd: hoe heten ze weter?
Maar ja, ze heb veule op had met.. oppe had met ‘ne zekere Hanne-meuje, eh..die ’t eh.. zich geerne zelf red’n en heel dankbaor was. Zo zei ze ’s in ’t veurjaor al het wèkengeld op.
Eh.. “Kö-je oe dan noe al red’n, Hanne-meuje?”
“Oa jao, want daor eh.. daor in de buurte doot ze de aerdappelkoele lös en dan help ik daoraan en da.. dan he’k mien verdeenste waal weer aan.”
“O, maar Hanne-meuje, de witte beejen könt nog zo vliegen. Da mo-j ’t ôs toch zeggen a.. a-je op de [kroesem?] maakt.”
Nou. En zo was ’t ook waal es, eh…: “’k Hebbe van ’t jaor geen nieë rok nuëdig. Ik heb ze allemaol ’n eh..eh.. nog heel en ze bunt goed.”
“Maar, he-j dan ne..ehm.. wat wou je dan wal es geerne hebben dan, Hanne-meuje?”
“Now, ik.. a-k es weer ‘ne jak kriege, geerne ’n jak met ’n bleumke.”
“Dat zu-je heb’n, Hanne-meuje.” [fluitend geluid, vertelster lacht]

Hanne-meuje probeerde altijd zo goed en zo kwaad als dat ging haar kostje bij elkaar te scharrelen. Ze maakte zo min mogelijk gebruik van liefdadigheid en was altijd dankbaar. Ze zei bijvoorbeeld dat ze dit jaar geen nieuwe rok nodig had, want al haar rokken waren nog heel en goed. Toen haar gevraagd werd wat ze dan wel wilde hebben, zei ze, dat als ze nog eens een nieuw jak zou krijgen, ze er dan graag een met bloemetjes wilde.

Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)

Jaar van opname is niet helemaal zeker, maar een aantal verhalen uit deze opnamesessie is op de radio uitgezonden in 1973, dus de opname zal van 1973 of eerder zijn.

Hanne-meuje    Hanne-meuje