Hoofdtekst
Sprekers:
JB: Jaap Brand
S: dhr. Smit
O: onbekend
S: Ja, Eersel. Eh.. huurde det u Eerselsberg neumde z’det, hè.
O: Ja.
S: Eersel!
O: Ja, b’d Eersel.
S: Dao zaten die. [stemmen op de achtergrond]
O: Ja.
S: Enne eh.. jao, euverdaags den zaag se die noeit, hè. Die kwamen noeit as wan het zoewat dónker waas, hè. En dan gingen die naor Tóngelde dao gingen die eur aeten halen, hè. De’s zó’n.. zó’n.. die hèien zó’n [kind op de achtergrond] steine pötjes, hè, zó’n steine pötjes. Jao, Piers ging neet aeten halen. En as ze die terugbrachten, die waren zoe schoen gepoetst. En naat, neet [……..?] aeten en drinken en slaopen. Hei’ze ’n boes stroe en en paar letjes dao naeven en daor slepen zeej ónger, hè.
O: Wao zoten die alweer in, in ’nen berg?
S: In ‘nen berg. Eerselsberg.
O: Oa.
S: Dao zaten die in. Ja, dae was fijn oetgehöld. Hai’ze baoven.. weej zien d’r in gewaes, hè, maor weej moogden dao neet haer van miene pap, hè. Det hol was d’r nog wie i.. is d’r now.. ’k bin lets nog dao gewaes, d’n ingang, hee zag heej is d’n ingang gewaes.
O: Oa
S: Taegen dae jóng van óg, dao gingen we hout halen. Zag heej, dao was ’t nog liëger, hè, zag in daen boom, ik zag det.. det herinner ik mich nog, det det wat is, was toen ’n den, maar now is det zó’ne boom, hè. Maar..
O: M’ wat zoog ge in zó’n hol?
S: Ja, dao zaten de eh.. dao haien ze veer pölkes gehouwd, det herinner ik mich nog, die.. die plank, die zeen ik nog, d’waas ’n rauw plank, heej ’n pölke, dao ’n pölke en dao, da.. det waas eur taofel.
O: Ja.
S: En ‘ne stool heien ze, ouk van twië zó’n pölkes, m’ dao waas ’n hou.. ’n plank euver, hè. En dao ‘s..
O: Juus, juus.
S: Maar die taofel waas neet hoëger as zoë, hè [stemmen op de achtergrond]. ’t Waren..
O: Ja.
S: ..’t waren ouk maar klein menkes, hè.
O: Det waren maar peuters, hè [stemmen op de achtergrond].
S: Jao. En en det bed, det stroë en dao heien ze den ’n.. ’n sprei, wat det weit ik waas, weit ik neet, det waas zó’n soort mattengerei, mattengerei, [kinderstem op de achtergrond] en det heien ze euver.
O: Oa.
S: En dan hóng dao enne..[kinderstem op de achtergrond] ennen iezere.. iezere eh..dinge.. een ketting [geluid van een deur die open en dicht gaat] en da was zó’nen haok aan.. ja, wie moet je det beschrieven, baoven ing en ónger wied en dao was den midden zó’n dink eh..
O: O, hóng die ketting baoven aan het plafónd?
S: Die ketting hóng dao baoven en onger was dao den zó’nen dinge, dao zatten ze die pan op, hè.
O: Ooo, det waas zó’n..
S: Jao, doe zus se mis..
O: …wao ze die… kookepan op zatten.
S: Ja.
O: Juust.
S: Ja, en dan stòkten d’ onger, wat ze stòkten weit ik neet, det heb ik noeit gezeen.
JB: Nee, nee.
S: En..
O: En wat diën die sjnuiters eigenlijk?
S: ’s Nachts? Na jung, det kan ik dich neet zeggen, want d’ ’s nachts den slaop, d’mich det weit ik neet. [lachje] Det weit ik neet. Slaopen. Slaopen.
O: A.. Jao, sjlaopen.
S: D’w’d’w’ euverdaag zaags ze ze noeit.
O: Ge zoog ze toch neet?
S: Jao, nae.
O: De minse zogen ze toch neet?
S: Nae, euverdaag neet. Nae, die zaags ze neet. Det waas […?] of wan die jóngens minseschouw waren. Die waren..
O: Ao
S: En det waren ze ouk. Maar die dee’en geen mins kwaod, geen mins, d’ kós te gerös zeggen, die dee’en dich niks, hè.
O: Jao, wa.. wat.. wat eh.. veurden ze dan eigenlijk oet, wet ge det ouk nog te vertellen?
S: Nae, die dee’en niks. Die dee’en niks.
O: Nae.
S: Nae, niks. Nae, totaal niks. As.. as in det hol, en eur aeten halen, anders dee’en die niks.
JB: Nee, nee.
S: Nae, niks dee’en die.
O: Eh.. dus die holpen ouk gen angere boeren, zoe eh.. gen boeren met ’t werk of zoe, wie det d’r heej of daor verteld waord? [vertellers praten hier door elkaar heen]
S: Nae, det dee’en die neet. Nae. Nae, die dee.. nae.
O: Dus daor wet geej uch niks van te herinneren?
S: Nae, die dee’en niks.
O: Oa.
S: Nae, dao heb ik noeit niks van gehuurd det die emes holpen, nae. Tenminste, die waren ouk te klein, hè. Det waren maar men.. maar menkes zoe groet.
O: En wie eh.. wao eh.. Wet gee die nog te besjchieven, wie de minse die toen eh.. zoë zogen, wie ze die..?
S: Eh jao, die zagten die heien..eh.. de’m eerste plaats heien ze ‘nen baard.
O: Oa.
S: En dan heien ze ‘ne keel aan, wit ge waal, van die blauw.. blauw keele.
O: Jao, juust. Det waas vreuger de kleierdracht.
S: Jao. En d’n heien ze dao ‘ne roeden dook um.
JB: O ja.
O: Hm.
S: En eh.. ja, den zag vader mei [= soms].. he..die heien mei een eh.. een strik, dan heien ze zwaegelduüske [= luciferdoosje] aan staeken,
O: Ja.
S: ..ónger mei, en heien ze ‘n mutske op van zwarte zie met e.. met veur..
O: Zó’n klep.
S: ..een eh.. wie neumen ze det.. plestieke ple. En den boven zo’n spits mutske met veur zó’n plestieke pet.
O: Zó’n klep, zó’n klep mutske.
S: Ja, die heien ze ook.
O: Jao, jao, det waas..
S: Ja, die heien ze ook.
O: Met zo’n klep.
S: Zo heb ik ’t vader altied heuren zeggen.
JB: O ja.
O: Hm.
S: En verders weet ik dao ouk niks van. Later, later d’ wie die klokken in.. in daen toren zien gekomen en die zoe.. doe zien ze vertrokken.
O: Hé!
S: Det luuen de kósten die neet verdragen, dao zien ze weggegaon.
O: Kósten die neet tegen ’t loeën van de klok?
S: Nae, die klokken.. Nae, doe zien ze weggegangen.
O: Ai.
S: As de klok luudde, en.. en wie die klokken begósten te luuen, eh.. doe zien ze weggegangen en nemes wit woe ze haer zien gegangen.
O: Uhhu. Weurd d’r ouch oeit ge.. verteld met..
S: Jao..
O: ..wie.. wat det veu..eh.. woren ’t now allemaol menkes of woren ‘r ouch wiefkes en kinjer bee?
S: Ja, jóng, det ken ik dich neet zeggen. Nae, kinger neet.
O: Ao nae.
S: Waar’n d’r noeit neet bee, maar of dao vrouwluu bee waren…. det weit ik neet.
O: Z’ heb ge noeit huren beschrieven?
S: Nae, det weit ik neet, maar kinger waren d’r gèn, det weit ik hiel zeker, den hei vader wal mei gezag, die kinger die lepen hee en dao. Nae, kinger waren d’r neet bee, maar vrouwluu, ja, da blief ik boeten.
O: Ja.
S: Det weit ik neet.
O: Hm.
JB: Ja.
S: Die waren allemaol zoe hetzelfde gekleid, hè, en z’ woren allemaol even groët, dus det zal waal hiel zeker zien det det al’maol manspersonen zien gewaes.
O: Jao.
S: Dunk mich.
O: Jao, allicht waal, det zou me waal zeggen.
S: Det zoe me waal zeggen, want ik heb daor noeit niks van huren beschrieven det daor vrouwluu bee war..
O: Eh.. stelt gee nog veur det me die taegenwoordig nog taegen zult kunnen komen of hebt geer ze nog oeit gezeen?
S: Jaaaa. Ik heb ze nog gezeen. Ik heb..
O: Höb geer ze on-nog gezeen?
S: Jaozeker. Ik heb ze werkelijk gezeen. Werkelijk. [O. spreekt tegelijkertijd. Deels onverstaanbaar. Verder zegt hij: Det wis ik neet.] En die zien ouk in Helden gewaes. Die móten z’ in Helden.. die luu moeten die ouk gezeen hebben [kinderstemmen op de achtergrond], die zien van Helden zien ze hee heer gekomen. Toen waren wee de schoel hós aaf. En doe mo..
O: Wach ef..
S .. mósten we al’maol boeten gaon kieken, um dreej aor, kwamen die, met veer, en jo, bónt wie ik zeg waren die gekleid, dao gingen we al boeten aan dae waeg staon, hè, dao kwamen die dao op […?] aan. Woe ze haer zien gegangen, det weit ik ouk neet, maar ze kwamen van Helden.
O: Dus ge heb ze inderdaad gezeen.
S: Ik…..Inderdaad heb ik die menkes gezeen.
O: En woor.. met wievuul woren ze?
S: Veer.
O: Veer?
S: Veer. Ja, en die waren ouk bónt gekleid wie ik zeg, want de ganse…
O: Jao?
S: …schoel kós gaon kieken, hè.
O: Jao. En wat heien z.. drogen ze? Drogen ze sjoon?
S: Niks! Enne pungel heien ze en schoon.. nae, nae, k.. hoëg klómpe.
O: Hoëg klómpe?
S: Hoëg klómpe.
O: En ‘ne pungel op-e rök?
S: En ‘ne pungel heien ze op-e rök. ‘ne Stok en d’ heien ze ’n pungelke aan, gène groëte, maar ’ne pungelke heien ze op-e rök.
O: Heur hebben en houwen bee zich.
S: Jao, det weit ik ouk neet, wat ze d’r in heien weit ik neet, maar ‘ne pungel heien ze bee eur, dae drogen ze. En die zagten ouk niks, die srokken zoë daor bree, die keken ós aan met naas en moel en wee keken eur aan [fluitend geluid op de achtergrond], maar die zagten gen stom woord.
O: Hm, hm.
S: En now zien ze mesjeerd op Venlo aan, maar woe ze gebleven zien, ja, det mag God weten, hè.
JB: Ja, ja, ja.
S: Ja, det weit ik ouk neet.
JB: Nee.
S: Maar in Helden mótten ze ouk gewaes zien, net zoe good als hee. Hiel zeker.
JB: Jaap Brand
S: dhr. Smit
O: onbekend
S: Ja, Eersel. Eh.. huurde det u Eerselsberg neumde z’det, hè.
O: Ja.
S: Eersel!
O: Ja, b’d Eersel.
S: Dao zaten die. [stemmen op de achtergrond]
O: Ja.
S: Enne eh.. jao, euverdaags den zaag se die noeit, hè. Die kwamen noeit as wan het zoewat dónker waas, hè. En dan gingen die naor Tóngelde dao gingen die eur aeten halen, hè. De’s zó’n.. zó’n.. die hèien zó’n [kind op de achtergrond] steine pötjes, hè, zó’n steine pötjes. Jao, Piers ging neet aeten halen. En as ze die terugbrachten, die waren zoe schoen gepoetst. En naat, neet [……..?] aeten en drinken en slaopen. Hei’ze ’n boes stroe en en paar letjes dao naeven en daor slepen zeej ónger, hè.
O: Wao zoten die alweer in, in ’nen berg?
S: In ‘nen berg. Eerselsberg.
O: Oa.
S: Dao zaten die in. Ja, dae was fijn oetgehöld. Hai’ze baoven.. weej zien d’r in gewaes, hè, maor weej moogden dao neet haer van miene pap, hè. Det hol was d’r nog wie i.. is d’r now.. ’k bin lets nog dao gewaes, d’n ingang, hee zag heej is d’n ingang gewaes.
O: Oa
S: Taegen dae jóng van óg, dao gingen we hout halen. Zag heej, dao was ’t nog liëger, hè, zag in daen boom, ik zag det.. det herinner ik mich nog, det det wat is, was toen ’n den, maar now is det zó’ne boom, hè. Maar..
O: M’ wat zoog ge in zó’n hol?
S: Ja, dao zaten de eh.. dao haien ze veer pölkes gehouwd, det herinner ik mich nog, die.. die plank, die zeen ik nog, d’waas ’n rauw plank, heej ’n pölke, dao ’n pölke en dao, da.. det waas eur taofel.
O: Ja.
S: En ‘ne stool heien ze, ouk van twië zó’n pölkes, m’ dao waas ’n hou.. ’n plank euver, hè. En dao ‘s..
O: Juus, juus.
S: Maar die taofel waas neet hoëger as zoë, hè [stemmen op de achtergrond]. ’t Waren..
O: Ja.
S: ..’t waren ouk maar klein menkes, hè.
O: Det waren maar peuters, hè [stemmen op de achtergrond].
S: Jao. En en det bed, det stroë en dao heien ze den ’n.. ’n sprei, wat det weit ik waas, weit ik neet, det waas zó’n soort mattengerei, mattengerei, [kinderstem op de achtergrond] en det heien ze euver.
O: Oa.
S: En dan hóng dao enne..[kinderstem op de achtergrond] ennen iezere.. iezere eh..dinge.. een ketting [geluid van een deur die open en dicht gaat] en da was zó’nen haok aan.. ja, wie moet je det beschrieven, baoven ing en ónger wied en dao was den midden zó’n dink eh..
O: O, hóng die ketting baoven aan het plafónd?
S: Die ketting hóng dao baoven en onger was dao den zó’nen dinge, dao zatten ze die pan op, hè.
O: Ooo, det waas zó’n..
S: Jao, doe zus se mis..
O: …wao ze die… kookepan op zatten.
S: Ja.
O: Juust.
S: Ja, en dan stòkten d’ onger, wat ze stòkten weit ik neet, det heb ik noeit gezeen.
JB: Nee, nee.
S: En..
O: En wat diën die sjnuiters eigenlijk?
S: ’s Nachts? Na jung, det kan ik dich neet zeggen, want d’ ’s nachts den slaop, d’mich det weit ik neet. [lachje] Det weit ik neet. Slaopen. Slaopen.
O: A.. Jao, sjlaopen.
S: D’w’d’w’ euverdaag zaags ze ze noeit.
O: Ge zoog ze toch neet?
S: Jao, nae.
O: De minse zogen ze toch neet?
S: Nae, euverdaag neet. Nae, die zaags ze neet. Det waas […?] of wan die jóngens minseschouw waren. Die waren..
O: Ao
S: En det waren ze ouk. Maar die dee’en geen mins kwaod, geen mins, d’ kós te gerös zeggen, die dee’en dich niks, hè.
O: Jao, wa.. wat.. wat eh.. veurden ze dan eigenlijk oet, wet ge det ouk nog te vertellen?
S: Nae, die dee’en niks. Die dee’en niks.
O: Nae.
S: Nae, niks. Nae, totaal niks. As.. as in det hol, en eur aeten halen, anders dee’en die niks.
JB: Nee, nee.
S: Nae, niks dee’en die.
O: Eh.. dus die holpen ouk gen angere boeren, zoe eh.. gen boeren met ’t werk of zoe, wie det d’r heej of daor verteld waord? [vertellers praten hier door elkaar heen]
S: Nae, det dee’en die neet. Nae. Nae, die dee.. nae.
O: Dus daor wet geej uch niks van te herinneren?
S: Nae, die dee’en niks.
O: Oa.
S: Nae, dao heb ik noeit niks van gehuurd det die emes holpen, nae. Tenminste, die waren ouk te klein, hè. Det waren maar men.. maar menkes zoe groet.
O: En wie eh.. wao eh.. Wet gee die nog te besjchieven, wie de minse die toen eh.. zoë zogen, wie ze die..?
S: Eh jao, die zagten die heien..eh.. de’m eerste plaats heien ze ‘nen baard.
O: Oa.
S: En dan heien ze ‘ne keel aan, wit ge waal, van die blauw.. blauw keele.
O: Jao, juust. Det waas vreuger de kleierdracht.
S: Jao. En d’n heien ze dao ‘ne roeden dook um.
JB: O ja.
O: Hm.
S: En eh.. ja, den zag vader mei [= soms].. he..die heien mei een eh.. een strik, dan heien ze zwaegelduüske [= luciferdoosje] aan staeken,
O: Ja.
S: ..ónger mei, en heien ze ‘n mutske op van zwarte zie met e.. met veur..
O: Zó’n klep.
S: ..een eh.. wie neumen ze det.. plestieke ple. En den boven zo’n spits mutske met veur zó’n plestieke pet.
O: Zó’n klep, zó’n klep mutske.
S: Ja, die heien ze ook.
O: Jao, jao, det waas..
S: Ja, die heien ze ook.
O: Met zo’n klep.
S: Zo heb ik ’t vader altied heuren zeggen.
JB: O ja.
O: Hm.
S: En verders weet ik dao ouk niks van. Later, later d’ wie die klokken in.. in daen toren zien gekomen en die zoe.. doe zien ze vertrokken.
O: Hé!
S: Det luuen de kósten die neet verdragen, dao zien ze weggegaon.
O: Kósten die neet tegen ’t loeën van de klok?
S: Nae, die klokken.. Nae, doe zien ze weggegangen.
O: Ai.
S: As de klok luudde, en.. en wie die klokken begósten te luuen, eh.. doe zien ze weggegangen en nemes wit woe ze haer zien gegangen.
O: Uhhu. Weurd d’r ouch oeit ge.. verteld met..
S: Jao..
O: ..wie.. wat det veu..eh.. woren ’t now allemaol menkes of woren ‘r ouch wiefkes en kinjer bee?
S: Ja, jóng, det ken ik dich neet zeggen. Nae, kinger neet.
O: Ao nae.
S: Waar’n d’r noeit neet bee, maar of dao vrouwluu bee waren…. det weit ik neet.
O: Z’ heb ge noeit huren beschrieven?
S: Nae, det weit ik neet, maar kinger waren d’r gèn, det weit ik hiel zeker, den hei vader wal mei gezag, die kinger die lepen hee en dao. Nae, kinger waren d’r neet bee, maar vrouwluu, ja, da blief ik boeten.
O: Ja.
S: Det weit ik neet.
O: Hm.
JB: Ja.
S: Die waren allemaol zoe hetzelfde gekleid, hè, en z’ woren allemaol even groët, dus det zal waal hiel zeker zien det det al’maol manspersonen zien gewaes.
O: Jao.
S: Dunk mich.
O: Jao, allicht waal, det zou me waal zeggen.
S: Det zoe me waal zeggen, want ik heb daor noeit niks van huren beschrieven det daor vrouwluu bee war..
O: Eh.. stelt gee nog veur det me die taegenwoordig nog taegen zult kunnen komen of hebt geer ze nog oeit gezeen?
S: Jaaaa. Ik heb ze nog gezeen. Ik heb..
O: Höb geer ze on-nog gezeen?
S: Jaozeker. Ik heb ze werkelijk gezeen. Werkelijk. [O. spreekt tegelijkertijd. Deels onverstaanbaar. Verder zegt hij: Det wis ik neet.] En die zien ouk in Helden gewaes. Die móten z’ in Helden.. die luu moeten die ouk gezeen hebben [kinderstemmen op de achtergrond], die zien van Helden zien ze hee heer gekomen. Toen waren wee de schoel hós aaf. En doe mo..
O: Wach ef..
S .. mósten we al’maol boeten gaon kieken, um dreej aor, kwamen die, met veer, en jo, bónt wie ik zeg waren die gekleid, dao gingen we al boeten aan dae waeg staon, hè, dao kwamen die dao op […?] aan. Woe ze haer zien gegangen, det weit ik ouk neet, maar ze kwamen van Helden.
O: Dus ge heb ze inderdaad gezeen.
S: Ik…..Inderdaad heb ik die menkes gezeen.
O: En woor.. met wievuul woren ze?
S: Veer.
O: Veer?
S: Veer. Ja, en die waren ouk bónt gekleid wie ik zeg, want de ganse…
O: Jao?
S: …schoel kós gaon kieken, hè.
O: Jao. En wat heien z.. drogen ze? Drogen ze sjoon?
S: Niks! Enne pungel heien ze en schoon.. nae, nae, k.. hoëg klómpe.
O: Hoëg klómpe?
S: Hoëg klómpe.
O: En ‘ne pungel op-e rök?
S: En ‘ne pungel heien ze op-e rök. ‘ne Stok en d’ heien ze ’n pungelke aan, gène groëte, maar ’ne pungelke heien ze op-e rök.
O: Heur hebben en houwen bee zich.
S: Jao, det weit ik ouk neet, wat ze d’r in heien weit ik neet, maar ‘ne pungel heien ze bee eur, dae drogen ze. En die zagten ouk niks, die srokken zoë daor bree, die keken ós aan met naas en moel en wee keken eur aan [fluitend geluid op de achtergrond], maar die zagten gen stom woord.
O: Hm, hm.
S: En now zien ze mesjeerd op Venlo aan, maar woe ze gebleven zien, ja, det mag God weten, hè.
JB: Ja, ja, ja.
S: Ja, det weit ik ouk neet.
JB: Nee.
S: Maar in Helden mótten ze ouk gewaes zien, net zoe good als hee. Hiel zeker.
Onderwerp
SINSAG 0103 - Zwerge ziehen aus anderen Gründen fort
SINSAG 0103 - Zwerge ziehen aus anderen Gründen fort 
Beschrijving
Een verhaal over kleine mannetje, zo groot als peuters, die in Eerselsberg woonden. Ze waren mensenschuw. Overdag zag je ze niet. De mannetjes haalden ’s nachts eten in Tongerlo en bracht de stenen potjes (waarin het eten zat) dan weer schoon terug.
Verteller heeft zelf wel eens in het hol van de mannetjes gekeken, hoewel hij daar eigenlijk niet mocht komen van zijn vader. Ze hadden een bed van plankjes en stro, een tafel en stoelen van paaltjes en planken en een sprei (een soort mat). Er was ook een ijzeren ketting met een haak en een ding om een pan op te zetten. Verteller weet niet wat ze gebruikten om te stoken.
De mannetjes hielpen geen mensen. Ze deden niks.
De mannetjes hadden een baard, droegen een blauwe kiel, een rode doek, soms met een strik en een luciferdoosje eraan, en een zwart zijden mutsje met een klep.
Ze zijn weggegaan toen er klokken in de toren kwamen en begonnen te luiden, want tegen dat luiden, daar konden ze niet tegen.
Verteller weet niet of er ook vrouwtjes waren, maar in ieder geval geen kinderen.
Er moeten ook kleine mannetjes in Helden geweest zijn. Verteller heeft een keer vier mannetjes voorbij zien komen die vanuit Helden kwamen. De mannetje marcheerden richting Venlo, maar verteller weet niet waar ze precies heen gingen. De mannetjes droegen een kleine knapzak/pukkel op de rug, hadden “hoge klompen” aan en zeiden niets.
Verteller heeft zelf wel eens in het hol van de mannetjes gekeken, hoewel hij daar eigenlijk niet mocht komen van zijn vader. Ze hadden een bed van plankjes en stro, een tafel en stoelen van paaltjes en planken en een sprei (een soort mat). Er was ook een ijzeren ketting met een haak en een ding om een pan op te zetten. Verteller weet niet wat ze gebruikten om te stoken.
De mannetjes hielpen geen mensen. Ze deden niks.
De mannetjes hadden een baard, droegen een blauwe kiel, een rode doek, soms met een strik en een luciferdoosje eraan, en een zwart zijden mutsje met een klep.
Ze zijn weggegaan toen er klokken in de toren kwamen en begonnen te luiden, want tegen dat luiden, daar konden ze niet tegen.
Verteller weet niet of er ook vrouwtjes waren, maar in ieder geval geen kinderen.
Er moeten ook kleine mannetjes in Helden geweest zijn. Verteller heeft een keer vier mannetjes voorbij zien komen die vanuit Helden kwamen. De mannetje marcheerden richting Venlo, maar verteller weet niet waar ze precies heen gingen. De mannetjes droegen een kleine knapzak/pukkel op de rug, hadden “hoge klompen” aan en zeiden niets.
Bron
Radioprogramma Vonken onder de as (NOS)
Motief
F451.4.1.11 - Dwarfs live in hills and mountains.
F451.4.1.11 - Dwarfs live in hills and mountains.
Commentaar
Jaar van opname is niet zeker, maar zal 1972 of eerder zijn. Een aantal verhalen van deze verteller lijkt op 15 nov. 1972 te zijn uitgezonden op de radio.
---
Eersel wordt in de tekst genoemd, maar waarschijnlijk gaat het over Eerselsberg.
---
De plaats van vertellen is niet zeker, maar zou Maasbree of omgeving kunnen zijn. Verteller noemt Eerselsberg en tussen Helden en Venlo. In de bijgeleverde documentatie wordt alleen De Peel genoemd.
---
Eersel wordt in de tekst genoemd, maar waarschijnlijk gaat het over Eerselsberg.
---
De plaats van vertellen is niet zeker, maar zou Maasbree of omgeving kunnen zijn. Verteller noemt Eerselsberg en tussen Helden en Venlo. In de bijgeleverde documentatie wordt alleen De Peel genoemd.
Naam Overig in Tekst
Piers
Piers
Naam Locatie in Tekst
Eerselsberg
Eerselsberg
Tongerlo
Tongerlo
Tóngelde
Tóngelde
Helden
Helden
Venlo
Venlo
Eersel
Eersel
Plaats van Handelen
Eerselsberg
Eerselsberg