CJ022206

De pastoar joech fragelearen oan in jonge. Hy bihandelde it bychten. Hy druide de jonge yn, dat as er bychte, dan moest er neat achter hâlde. Alles moest er sizze, hwant sei er, hy fortelde it ommers net wer.
De jonge seach de pastoar us skean oan, krekt as fortroude er it mar heal, hwant hy frege noch us:
"Sizze jo it wier net wer?"
"Né, wier net", sei de pastoar.
"Nou dan," sei de jonge, "achter yn 'e hage fan 'e pasterijetún sit in nestke mei seis aeijen."
De sneins dêroan hâldde de pastoar in preek yn 'e tsjerke. Hy sei: "Hwat ha de lju langer al in bytsje forstân fan bychten." En doe fortelde er hoe't er it mei de jonge hawn hie.
Mar de jonge dy siet wylst yn 'e tsjerke en dy rôp: "Stil, stil, dû soest it ommers net wer fortelle!"

Een pastoor spoorde een jongen aan bij het biechten alles te zeggen, omdat hij het toch niet door zou vertellen. De jongen vertrouwde het niet helemaal, maar deed het toen toch. Hij vertelde dat er in de heg van de pastorietuin een nestje met zes eieren lag.
De zondag erop haalde de pastoor in zijn preek het verhaal van de jongen aan om aan te tonen dat jongeren steeds minder verstand van biechten hebben. Maar de jongen zat ook in de kerk, en hij riep: "Stil, je zou het immers niet doorvertellen."

Corpus Jaarsma, verslag 222, verhaal 6

28 juli 1967

2013-03-01 14:46:21