Registratie zal enige tijd duren. Deze functie is in ontwikkeling.

VRIES003410

Een sage (mondeling), dinsdag 14 mei 1963

Hoofdtekst

Twee geburen van mij, Küne (koene) en zijn vrà; "baasken Küne" zejen z 'altijd. Ze waren al oud, tachentig en acht en 't zeventig joar.
Ze noemden eur altijd "de schelderaar", ze kost nen (h)alf uur achtereen schelden! Ze woaren wà bijgeleuvig.
Op nen avend zitten twee moerkatjes veur uldere deur en die zoaten moar azüe: moeiii, moeiii, moeiii!
De vrà kwam uit eur bedde om de katten weg te joagen.
Ze riep an de deure: "Ga moar na Conoene, dà woare-kik (zijn bijnaam!).
Wà loater op den avend zaag ik die twee katten weer leupen en kik zee: "pssss, pssss," en ze liepen weg.
Toen was 't negen uren gepasseerd en kik gieng stillekes veur ulder deur schreeuwen lijk nen katte: "Oeioeioei, ge zij nen sloebre gè - nee-e gè, gè zit m 'altijd op 't lijf (jij vecht altijd met mij) oeiii, oeiii, oeiii."
En ze dosten nie uit bedde tekommen, ze woaren schauw (bang, schuw)
En ze zejen 'sanderendaags: Buurman, edde 't euk gheurd, de katten kunnen proaten lijk mensen!

Beschrijving

Geloof aan sprekende katten.

Bron

Collectie De Vries, verslag 34, verhaal 10 (Archief Meertens Instituut)

Naam Overig in Tekst

Küne    Küne   

Koene    Koene   

Conoene    Conoene   

Plaats van Handelen

Zuiddorpe    Zuiddorpe