Hoofdtekst
Doe't wy noch yn 'e hûs wienen, wienen wy saterdeijouns oan 'e jui. Sneins leinen wy by 't simmer ûnder 'e wichterbeammen.
Wy hienen in houn, dy lei my de kop ûnder 'e earm. Gjin keardel dy't dan by my komme koe, hwant de houn biet him dea.
Op in dei lei 'k sa wer us ûnder 'e beam. Dêr kom myn broer Bouwe oanstappen. Dy smoarde my hast.
Ik sei: "Dû forrekkeling, hwat dochstû hjir!" Ik seach om my hinne, mar der wie neat to sjen. Gjin Bouwe to bikennen.
Ik foel wer yn 'e slom. Doe kom hy der wèr oanstappen.
Ik sei: "Ja jonge, dû bist to let."
'k Wie wekker, mar der wie neat. Bouwe hie noait by my west.
Wy hienen in houn, dy lei my de kop ûnder 'e earm. Gjin keardel dy't dan by my komme koe, hwant de houn biet him dea.
Op in dei lei 'k sa wer us ûnder 'e beam. Dêr kom myn broer Bouwe oanstappen. Dy smoarde my hast.
Ik sei: "Dû forrekkeling, hwat dochstû hjir!" Ik seach om my hinne, mar der wie neat to sjen. Gjin Bouwe to bikennen.
Ik foel wer yn 'e slom. Doe kom hy der wèr oanstappen.
Ik sei: "Ja jonge, dû bist to let."
'k Wie wekker, mar der wie neat. Bouwe hie noait by my west.
Beschrijving
Iemand ligt onder een boom wat te luieren en denkt twee keer dat zijn broer eraan komt. Als hij goed kijkt, is er echter niemand meer te zien.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 281, verhaal 4 (archief MI)
Commentaar
30 november 1967
Naam Overig in Tekst
Bouwe 
Bouwe 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21