Hoofdtekst
156. OAVER BOELEKEALS IEN DE BèèKSE HEI
't Liep tegen schemerduuster. De scheper dreef de schööp weer nao huus. De leste melkers kwammen uut de Bèèkse mark. Zi'j harre daor ien de wei eur magere kuujkes gemolleke. Gunt zag ie ze aankomme as schummen ien de grieze mot. De mot steeg op uut graves en kolke en breije zich uut oaver gres en hied, tusse de wacholders en dennebuskes, oaver rietpöl en smele, tussen heisters en wiebeldeurn. 't Hieng oaver gagel en zömp. De beeste liepe bis aan de pens ien de mis of leie röstig te neerken, zodaj eur schumme amper kon marke.
Den aovend zonk zienderogen oaver de mark. Bi'j de echterdeur sting op de dèel Grad, de oldste dean van Narus Freriks. En onder den boag van de deur stong Peter.
Veurig jaor harre ze same Bèèkse kermis geholle. En van dèn tied af harre ze mekaar nog duk gezien en gesproake. 't Was klaorloeter toeval gewes nor 't lek. Daornao greppe ze iedere gelègenigheid aan um bi'j mekaar te zun en met mekaar te praote. Zo at dat al geet met 't jonge volk.
"Och, 't is nog mao blagespöl", meinde moeder Freriks. Mao Graadje schudde dan nee met 't heuf en lachen is wat. Zi'j bekèk 't heel anders as moeder, en Peter wis helemaol met eur allèns. Zi'j wisse dat ze bi'jeen heure veur 't hele lève. De olde luj wakkere de vekering niet aan, mao zi'j wazze der ook gaar niet tege. 't Was een span dat goed bi'j mekaar passe, meine ze. Mor 't had toch ook de tied nog wel, ze wazze nog jonk genog. En buten dat: Peter had 't köwken ook nog lang niet verig.
De jongeluj dochte daor èvewel een betje anders oaver. Zi'j stingen ook now ien de echterdeur weer te praoten oaver de toekoms. Haosten hoeven wi'j ons niet, maor 't zal der toch ens van motte komme. Wachten tot sint juttemis, daor vule ze gin van beie veur.
Moeder riep oaver de deal: "Graadje, kom ien huus en laot Peter gaon, anders krieg ollie den boelekeal". Graadje riep weerum: "'s Goed moeder. Peter geet en ik loop een paar trad met um met. Ik bun der sitoe weer". Zi'j stoak eur arm ien dén van Peter en toe gonge ze druk kuierend op Peter's huus aan. 't Was mor een paar trad. Daorum liepe ze 't huus mao veurbi'j.
De liefde tusse twee brave minse is moai. Doar geet niet völ bovenuut ien deze weald. Zo dochte Gredje en Peter der oaver. Zi'j drukken onder 't gaon de armes stevig tege mekaar aan. Daor gunt ien de Bèèkse mark görgele 't geluud van een roerdomp, dén sting te visse tusse riet, egelsköp en lis. Veur de twee vri'jers ging dat velore. Die ginge zo op ien mekaar, dat al wat buten eur besting eur weinig kon schèle.
't Wier duuster ien de mark, mor ien de twee was 't nog lich en warm as op een zommerdag. Zi'j dochte niet aan vuurkeals, die bi'j störm ien de nach deur de hei danse tusse de wacholders. Ook niet aan boelekeals, die zich schuul hiele ien kolken en putten en die loeren op de minse.
Toe kreise daor gunt ien 't Oelegat aan de rand van de Bievank een katoel. Op 't eigeste moment klonk oaver de mark een noodkreet uut twee minsekeale. Toe was 't stil. Mao den oel kreise wiejer.
Ien de oldersbuus van Gräke en Peter wier tevegeefs gewach ien zörg en ings. Toe trokke ze der op uut. De hele mark wier naogezoch. Mao zonder succes. De twee kwamme noait weerum. 't Wark van den boelekeal?
't Liep tegen schemerduuster. De scheper dreef de schööp weer nao huus. De leste melkers kwammen uut de Bèèkse mark. Zi'j harre daor ien de wei eur magere kuujkes gemolleke. Gunt zag ie ze aankomme as schummen ien de grieze mot. De mot steeg op uut graves en kolke en breije zich uut oaver gres en hied, tusse de wacholders en dennebuskes, oaver rietpöl en smele, tussen heisters en wiebeldeurn. 't Hieng oaver gagel en zömp. De beeste liepe bis aan de pens ien de mis of leie röstig te neerken, zodaj eur schumme amper kon marke.
Den aovend zonk zienderogen oaver de mark. Bi'j de echterdeur sting op de dèel Grad, de oldste dean van Narus Freriks. En onder den boag van de deur stong Peter.
Veurig jaor harre ze same Bèèkse kermis geholle. En van dèn tied af harre ze mekaar nog duk gezien en gesproake. 't Was klaorloeter toeval gewes nor 't lek. Daornao greppe ze iedere gelègenigheid aan um bi'j mekaar te zun en met mekaar te praote. Zo at dat al geet met 't jonge volk.
"Och, 't is nog mao blagespöl", meinde moeder Freriks. Mao Graadje schudde dan nee met 't heuf en lachen is wat. Zi'j bekèk 't heel anders as moeder, en Peter wis helemaol met eur allèns. Zi'j wisse dat ze bi'jeen heure veur 't hele lève. De olde luj wakkere de vekering niet aan, mao zi'j wazze der ook gaar niet tege. 't Was een span dat goed bi'j mekaar passe, meine ze. Mor 't had toch ook de tied nog wel, ze wazze nog jonk genog. En buten dat: Peter had 't köwken ook nog lang niet verig.
De jongeluj dochte daor èvewel een betje anders oaver. Zi'j stingen ook now ien de echterdeur weer te praoten oaver de toekoms. Haosten hoeven wi'j ons niet, maor 't zal der toch ens van motte komme. Wachten tot sint juttemis, daor vule ze gin van beie veur.
Moeder riep oaver de deal: "Graadje, kom ien huus en laot Peter gaon, anders krieg ollie den boelekeal". Graadje riep weerum: "'s Goed moeder. Peter geet en ik loop een paar trad met um met. Ik bun der sitoe weer". Zi'j stoak eur arm ien dén van Peter en toe gonge ze druk kuierend op Peter's huus aan. 't Was mor een paar trad. Daorum liepe ze 't huus mao veurbi'j.
De liefde tusse twee brave minse is moai. Doar geet niet völ bovenuut ien deze weald. Zo dochte Gredje en Peter der oaver. Zi'j drukken onder 't gaon de armes stevig tege mekaar aan. Daor gunt ien de Bèèkse mark görgele 't geluud van een roerdomp, dén sting te visse tusse riet, egelsköp en lis. Veur de twee vri'jers ging dat velore. Die ginge zo op ien mekaar, dat al wat buten eur besting eur weinig kon schèle.
't Wier duuster ien de mark, mor ien de twee was 't nog lich en warm as op een zommerdag. Zi'j dochte niet aan vuurkeals, die bi'j störm ien de nach deur de hei danse tusse de wacholders. Ook niet aan boelekeals, die zich schuul hiele ien kolken en putten en die loeren op de minse.
Toe kreise daor gunt ien 't Oelegat aan de rand van de Bievank een katoel. Op 't eigeste moment klonk oaver de mark een noodkreet uut twee minsekeale. Toe was 't stil. Mao den oel kreise wiejer.
Ien de oldersbuus van Gräke en Peter wier tevegeefs gewach ien zörg en ings. Toe trokke ze der op uut. De hele mark wier naogezoch. Mao zonder succes. De twee kwamme noait weerum. 't Wark van den boelekeal?
Onderwerp
TM 3402 - De kinderschrik 
TM 3402 - De kinderschrik 
Beschrijving
Vrijend stel verdwijnt op een avond spoorloos; het werk van de boelekerel?
Bron
Vertellers uit de Liemers samengesteld door A. Tinneveld, Wassenaar 1976, p.100-101.
Commentaar
De kinderschrik
Naam Overig in Tekst
Beekse mark
Beekse mark
Narus Freriks
Narus Freriks
Graadje (Grad
Graadje (Grad
Gredje
Gredje
Gräke)
Gräke)
Peter
Peter
Oelengat
Oelengat
Bievank
Bievank
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20