Hoofdtekst
Jan Hepkes fortelde, hy hie forkearing yn Drachtster Kompenije. It wie froeger sa, se lieten gjin fremde feinten ta út oare doarpen. Alle kearen moest Jan Hepkes fechtsje. Mar hy woan it altyd.
Mar op in kear doe wienen der safolle, doe wie der gjin fechtsjen tsjin. Jan Hepkes wie mar allinne en hy moest op 't lêst bilies jaen. Hy kom der net troch, en gong werom nei hûs ta.
Syn mem sei: "Hwat nou, jonge, bist dêr nou al wer?"
"Ja," sei Jan Hepkes, "ik ha fochten en ik haw ek bêste optuters hawn." Doe kearde er him om en sei: "Dêr mat ek noch hwat sitte." En hy liet it sjen.
"Wrachtich", sei syn mem en sy helle him in ruskmes ta de rêch út.
Mar op in kear doe wienen der safolle, doe wie der gjin fechtsjen tsjin. Jan Hepkes wie mar allinne en hy moest op 't lêst bilies jaen. Hy kom der net troch, en gong werom nei hûs ta.
Syn mem sei: "Hwat nou, jonge, bist dêr nou al wer?"
"Ja," sei Jan Hepkes, "ik ha fochten en ik haw ek bêste optuters hawn." Doe kearde er him om en sei: "Dêr mat ek noch hwat sitte." En hy liet it sjen.
"Wrachtich", sei syn mem en sy helle him in ruskmes ta de rêch út.
Beschrijving
Jan Hepkes moet zich altijd het dorp van zijn meisje binnenvechten, omdat de dorpelingen geen vreemdelingen dulden. Als Jan er op een keer - na een hevig gevecht - niet in slaagt het dorp binnen te gaan, gaat hij moedeloos weer op huis aan. Thuis haalt zijn moeder een mes uit zijn rug.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 466, verhaal 1 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
17 augustus 1968
Naam Overig in Tekst
Jan Hepkes 
Jan Hepkes 
Naam Locatie in Tekst
Drachtster Kompenije
Drachtster Kompenije
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21