Hoofdtekst
Der wie in jonge, dy tsjinne as lytsfeint by de boer. 't Wie dy deis merke yn 't doarp en dêr woe dy jonge de middeis graech hinne.
Mar de boer sei: dat kin net, dû mast hjoed dong út elkoar struije. Fansels, sei er, ast dat dien haste, meist wol nei de merke ta. Mar it wie sa'n put wurk, dat in gewoan minske hie der op syn minst twa dagen wurk oan.
Mar dy jonge koe mear as in oar. Hy liet de roeken komme en dy struiden alles út elkoar en wol sa moai as it noch noait earder west hie. Yn in pear minuten wie 't wurk birêdden.
Doe koe de jonge nei de merke ta.
Mar de boer sei: dat kin net, dû mast hjoed dong út elkoar struije. Fansels, sei er, ast dat dien haste, meist wol nei de merke ta. Mar it wie sa'n put wurk, dat in gewoan minske hie der op syn minst twa dagen wurk oan.
Mar dy jonge koe mear as in oar. Hy liet de roeken komme en dy struiden alles út elkoar en wol sa moai as it noch noait earder west hie. Yn in pear minuten wie 't wurk birêdden.
Doe koe de jonge nei de merke ta.
Beschrijving
Een boerenknecht mag van de boer niet naar de markt gaan, voor hij de mest uitgestrooid heeft - een karwei van minstens twee dagen. De knecht laat de roeken de mest uitstrooien.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 500, verhaal 5 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
29 september 1968
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21