CJ059212

De dichter Da Costa wie us op in kear op in plak yn Drinte.
't Wie al joun en hy moest noch ûnderdak ha foar de nacht. Doe seach er yn 'e fierte in ljochtsje brânnen, dat dêr gong er mar op ôf. Mar doe kom er foar in great wetter to stean. Hy seach in boatsje oan 'e kant en dêr sieten trije famkes yn.
Hy sei: "Ik bin de dichter Da Costa. Soenen jim my ek even oersette kinne nei de oare kant?"
"Ja," seinen se, "dat kin wol. Mar as jo oan 'e oare kant binne matte jo in gedicht foar ús opsizze."
"Goed," sei de dichter, "dat sil ik wol dwaen."
Doe't se dan op 'e oare kant oanlânne wienen, sei er:
Wonder, wonder boven wonder,
drie scheuren in de wolken
en nog geen donder.

De dichter Da Costa vroeg drie vrouwen in een bootje hem eens over te varen. Dat wilden ze wel doen, maar alleen als hij bij aankomst een gedicht zou opzeggen. Hij zei:
"Wonder, wonder boven wonder,
drie scheuren in de wolken
en nog geen donder."

Corpus Jaarsma, verslag 592, verhaal 12

7 maart 1969

Da Costa    Da Costa   

Drinte    Drinte   

Drente    Drente   

2013-03-01 14:46:21