kul070 - Schele Poelis, Willeke Tod, Rooie Slok, e.a. (9: Mieke Roest)

Bij Mieke Roest, die met haar man Tinus, zes kinderen, twee koeien en 'n paard op 'n oud gedoentje in Hezelaar woonde, kwamen veel schooiers. De Bossche Toon kwam er, de mottige Marian kwam er en ook Jan Raymakers, alias de Zwarte Janus was geregeld te gast bij Mieke en Tinus.
"Janus waar van hoos ûit skooier en kwaamp van de kaanten van Boekel, Endhoven, Den Bosch of Helmond. 't Waar gene slavoen van 'ne miens, mêr 'n grove kêrel mi 'ne ranwe baord en 'ne gezonde kop. Z'n wêfke, Hanne hiette ze, die mi negosie van deur naor deur gonk, waar 'n kêrzig ding", zei Kulhannes.

De Zwarte Janus en de Bossche Hanne, z'n vrouw, waren altijd bij elkaar. Hij haalde met z'n karreke bij de mensen todden op en zij verkocht stopnaalden, breipennen, kammen, stukken zeep en ander klein gerei.

Op 'n dag rond het jaar 1920, 't was winteravond en het vroor, stonden Janus en Hanne bij Mieke Roest voor de deur. Hanne keek somber en Janus zag er uit als de dood van Ieperen. Zijn hele lijf schudde en 't vocht parelde van zijn voorhoofd af. Om zijn rechter duim droeg hij 'nen tod. Iedereen kon zien, dat hij pijn had. "Vrouwke", zei Janus tegen Mieke, terwijl hij de tod van z'ne duim afdeed, "hèdde nie 'ne stront, 'ne vorse koeiestront. Zo ene recht ûit de koei. 'k Hê de veit in m'ne dûim, ziede. Kêk toch 'ns hoe dik en rood ie is", joekelde Janus het uit. Mieke zag het en ze wist, dat de "veit" heel lelijk was, want niet voor niks werd gezegd, dat "de veit" om 'n lid kwam of om 'n lijk. Ze had medelijden met Janus en zei dan ook meteen: "Jao gerust, Janus, kunde gij 'ne stront krijgen, mêr ês ge 'ne vorse koeiestront wilt, dan zul-de op stal motten gaon zitten waachten toe een van ons koeikes d'r ene hi laoten vallen. M'ne miens hi de laotste vorse krêk op de stal gestrauwd".
Janus liep naar de stal en nam plaats op 'ne bos stro. Ondertussen maakte Hanne van 'n blauw lapke een klein zakske. Dit zakske kon Janus als het zo ver was met 'n lint om z'ne zwerende duim doen. Janus zat 'n lutske met veel pijn en lijkbleek op het stro, toen een van de koeikes van Tinus d'r ene liet vallen. En wat voor 'ne stront. 'Ne malse groene, die op d'n dam klapperde en haast tegen Janus z'n broek aan spetterde. Janus vloog er op af en deed 'n half kopke van de malse stront in 't zakske, dat Hanne voor hem gemaakt had. Vervolgens stak hij er z'ne zwerende duim in en maakte 't zakske met 't lint om zijn pols vast. De hele nacht zat hij met zijn zwerende rechter duim in 't zakske met koeiestront. Totdat hij zich de volgende dag 'n heel stuk beter voelde, hij Mieke en Tinus bedankte voor de koeiestront en vertrok.

Bij Mieke Roest kwamen veel schooiers, o.a. Zwarte Janus, die met zijn vrouw Hanne op een dag bij Mieke kwam vragen om verse koeiestront, omdat hij een zwerende duim had.

Roger van Laere, KULHANNES, Liempde 1992, 178-179

voor 1992

Uitdrukking: Hij zag eruit als de dood van Ieperen.
De veit komt om een lid of een lijk.

Kulhannes    Kulhannes   

Mieke Roest    Mieke Roest   

Tinus    Tinus   

Hezelaar    Hezelaar   

Bossche Toon    Bossche Toon   

Mottige Marian    Mottige Marian   

Jan Raymakers    Jan Raymakers   

Zwarte Janus    Zwarte Janus   

Bossche Hanne    Bossche Hanne   

Ieperen    Ieperen   

Boxtel    Boxtel   

Eindhoven    Eindhoven   

Den Bosch    Den Bosch   

Helmond    Helmond   

2013-03-01 14:46:20