Hoofdtekst
Turfkruiers. Om de vuurhêrd te kunnen stoken, hadden de mensen hout en turf nodig. Hout van de bomen of uit de bossen en hei of rosturf uit de Lagevoort, 't Hezelerbroek en Goossenbunder.
Heiturf was niks als hei met wat aarde er aan. Met 'n vlimschopje werd de hei op de Lagevoort gestoken, op de kar geladen en in de schuur gepakt.
Rosturf of groesturf bestond uit zooien, rossen of vlaggen met turf. 't Was meer aarde dan turf. Meerdere boeren staken deze rosturf in Goossenbunder of het Hezelerbroek. In de zomer, als het droog weer was, gingen ze met een snijmes en een turfschop te veld om turfvlaggen te steken. Eerst sneden ze met het mes, d'n turfsnijer genaamd, enkele banen, waarna met de turfschop, dat was een plat schopje met vleugeltjes aan de rand, de rossen afgestoken en omgelegd werden. Als de rossen een tijdje gelegen hadden, werden ze, om nog meer te kunnen drogen, in hoopjes, schuin tegen mekaar aangezet. Zodra de rosturf droog genoeg was, haalden de boeren de droge turf met de kar naar huis, waar de turf in de schuur of de turfskop gestapeld werd. Beetje bij beetje werd de rosturf in de winter opgestookt.
Naast hei- en rosturf werd er ook Peelturf gestookt. Dat was turf uit de Peel, die men van deze of gene turfkruier, die met zijn turfkar langs gekomen was, had gekocht. "Peelturf waar goei turf. Hij zulte merakels en ge kost h'm aachtereen gebrûiken. In Liempt wier ie zat gekocht. Es 'r 'nen turfkrûier mi z'n turfkaar langst kwaamp en mi 'n maand turf vûr de deur ston, dinnen de miensen rollik 'n maand turf bè h'm kopen. De Peelturf wier in de turfskop ûitgeskud en zuutjes bè bietjes opgestôokt", beweerde Kulhannes.
Heiturf was niks als hei met wat aarde er aan. Met 'n vlimschopje werd de hei op de Lagevoort gestoken, op de kar geladen en in de schuur gepakt.
Rosturf of groesturf bestond uit zooien, rossen of vlaggen met turf. 't Was meer aarde dan turf. Meerdere boeren staken deze rosturf in Goossenbunder of het Hezelerbroek. In de zomer, als het droog weer was, gingen ze met een snijmes en een turfschop te veld om turfvlaggen te steken. Eerst sneden ze met het mes, d'n turfsnijer genaamd, enkele banen, waarna met de turfschop, dat was een plat schopje met vleugeltjes aan de rand, de rossen afgestoken en omgelegd werden. Als de rossen een tijdje gelegen hadden, werden ze, om nog meer te kunnen drogen, in hoopjes, schuin tegen mekaar aangezet. Zodra de rosturf droog genoeg was, haalden de boeren de droge turf met de kar naar huis, waar de turf in de schuur of de turfskop gestapeld werd. Beetje bij beetje werd de rosturf in de winter opgestookt.
Naast hei- en rosturf werd er ook Peelturf gestookt. Dat was turf uit de Peel, die men van deze of gene turfkruier, die met zijn turfkar langs gekomen was, had gekocht. "Peelturf waar goei turf. Hij zulte merakels en ge kost h'm aachtereen gebrûiken. In Liempt wier ie zat gekocht. Es 'r 'nen turfkrûier mi z'n turfkaar langst kwaamp en mi 'n maand turf vûr de deur ston, dinnen de miensen rollik 'n maand turf bè h'm kopen. De Peelturf wier in de turfskop ûitgeskud en zuutjes bè bietjes opgestôokt", beweerde Kulhannes.
Beschrijving
Turfkruiers kwamen langs de deur met Peelturf, die veel beter was, dan de heitrf, die de boeren zelf staken.
Bron
Roger van Laere, KULHANNES, Liempde 1992,
Commentaar
voor 1992
Naam Overig in Tekst
Kulhannes 
Kulhannes 
Lagevoort
Lagevoort
Goossenbunder
Goossenbunder
Peelturf
Peelturf
Naam Locatie in Tekst
Hezelerhoek
Hezelerhoek
Liempde
Liempde
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20