Hoofdtekst
Ik hie in grouwe stikelwart op 'e hân. Ik wie der forlegen mei. As ik wurk die op it lân siet de hân altyd ûnder it bloed. Doe kom der ien fan 'e ploech by my, dy sei: "Woestû dy wart kwyt, jonge?"
Ik sei: "Dêr ha 'k fan alles al oan dien, hy wol net fuort."
"Jow my de hân ris", sei er. Doe nom er syn prúmke yn 'e mûle en struts dêrmei oer de wart hinne.
"Nou mast der net wer oan tinke", sei er.
In pear wike letter wie de wart fuort.
Ik sei: "Dêr ha 'k fan alles al oan dien, hy wol net fuort."
"Jow my de hân ris", sei er. Doe nom er syn prúmke yn 'e mûle en struts dêrmei oer de wart hinne.
"Nou mast der net wer oan tinke", sei er.
In pear wike letter wie de wart fuort.
Beschrijving
Iemand heeft een wrat op de hand die altijd tijdens het werk op het land onder het bloed zit. Een ander benadert hem en strooit wat pruimtabak over de wrat. De man moet er niet meer aan denken en een paar weken later is de wrat weg.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 618, verhaal 4
Commentaar
25 maart 1969
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21