CJ072505

Der wie in jonge, dy farde altyd op sé. Hy kom hjir wei en op in kear wie er wer yn Grinzer Pein. Hy hie in nij guozzeroer kocht en doe sei er us tsjin my: "Jo binne koopman, net?"
"Ja," sei 'k, "ik bin koopman."
"Soenen jo dan ek witte hwer't ik myn wylde einen kwyt kin? Ik ha juster fiif en tritich sketten mei ien skot."
Ik sei: "Dan kinstû dy dikke snoek ek moai sjitte, dy't by jimmes yn 'e Kealeweister feart sit. Dy is sa great, dat dy kin net swaeije. Dan mat er earst nei de Bombaeije ta."
"Hwer ha jo him sjoen?" frege er my.
"Dêr flak foar jim glêzen," sei 'k, "dêr siet er op 't lân to skiten."

Een man vroeg een koopman waar hij van zijn wilde eenden af kon komen. Hij had er namelijk in een schot 35 gevangen. De koopman zei dat als dat waar was, hij ook wel de grote snoek uit het kanaal kon vangen. Want die snoek was zo groot dat hij niet in het water kon keren, en dan kon hij hem naar een groter water brengen. De man vroeg waar hij de snoek dan gezien had. De koopman antwoordde dat hij juist voor het raam zat te schijten.

Corpus Jaarsma, verslag 725, verhaal 5

12 maart 1969

Grinzer Pein    Grinzer Pein   

Bombaeije    Bombaeije   

Kealeweisterfeart    Kealeweisterfeart   

2013-03-01 14:46:21