Hoofdtekst
As der by ús froeger ûnforwacht in grouwe, swarte spin achter 't bihang weikom, die heit de hannen gear.
"Dea houwe," sei er dan tsjin ús, "dat is de duvel!"
Sels doarst er it net to dwaen.
Heit hie in dikke stok, dêr tichele er ús wolris mei ôf.
"Hjir hast de stok, jonge", sei er dan tsjin my. Ik mocht de spin net heal yn 'e hannen nimme. Ik moest him mei de stok deahouwe. Op in túchblik moest ik de deade spin in hiel ein de tún ynbringe. In swarte spin hie in forkearde kleur. Al hwat swart wie, wie forkeard.
In pod wie ek in gefaerlik dier. Dy moesten wy ek in hiel ein fuortbringe. Dy mochten wy net deahouwe, omdat it dan swier waer wurde soe.
"Dea houwe," sei er dan tsjin ús, "dat is de duvel!"
Sels doarst er it net to dwaen.
Heit hie in dikke stok, dêr tichele er ús wolris mei ôf.
"Hjir hast de stok, jonge", sei er dan tsjin my. Ik mocht de spin net heal yn 'e hannen nimme. Ik moest him mei de stok deahouwe. Op in túchblik moest ik de deade spin in hiel ein de tún ynbringe. In swarte spin hie in forkearde kleur. Al hwat swart wie, wie forkeard.
In pod wie ek in gefaerlik dier. Dy moesten wy ek in hiel ein fuortbringe. Dy mochten wy net deahouwe, omdat it dan swier waer wurde soe.
Beschrijving
Als er plotseling een grote zwarte spin op de muur zit, moet ik hem van mijn vader met een stok doodslaan omdat het de duivel is. Op een blik moet ik hem een eind in de tuin brengen. De kleur zwart is verkeerd. Een pad mogen we niet doodslaan, want dan gaat het onweren.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 794, verhaal 11
Commentaar
13 november 1969
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21