CJ079720

In omke fan myn frou en in omke fan my wienen togearre ris op in nacht oan 't murdzjen. Sy soenen nei de Petten ta (ûnder Harkema). Dêr wie in daem, dêr koenen se de hounen noait oer krije. Sy prebearren doe de hounen op 'e earm der oer to dragen, mar de dieren woarden sa lulk, sy moesten se wol loslitte.
Op itselde stik lân woenen se op 'e oare ein wòl oer de sleat.
It hat dêr by dy beam net doogd.

Twee mannen zijn op bunzingjacht op een nacht en willen naar Petten toe, waar een dam is waar de honden nooit over heen durven. Het spookt daar. Aan de andere kant kunnen ze echter wel gewoon oversteken.

Collectie Jaarsma, verslag 797, verhaal 20

4 november 1969

Petten    Petten   

Harkema    Harkema   

2013-03-01 14:46:21