Hoofdtekst
Der wienen twa gelearden, dy hienen in soad fiten úthelle togearre, doe't se noch jong wienen.
Letter, doe't se âld wienen, kamen se ris in kear by inoar.
Doe sei de iene: "Wytst noch wol hwat wy allegear útheve ha froeger?" En hy neamde allegearre gefallen op. Mar de oare wist der neat mear fan.
Hy sei: "Ik wit allinne dit noch. As ús mem my froeger it hier útkjimde, dan winske ik dat ik in keale holle hie, en nou hà 'k in keale holle."
Letter, doe't se âld wienen, kamen se ris in kear by inoar.
Doe sei de iene: "Wytst noch wol hwat wy allegear útheve ha froeger?" En hy neamde allegearre gefallen op. Mar de oare wist der neat mear fan.
Hy sei: "Ik wit allinne dit noch. As ús mem my froeger it hier útkjimde, dan winske ik dat ik in keale holle hie, en nou hà 'k in keale holle."
Beschrijving
Twee geleerden praten over alle kattenkwaad die ze vroeger uitgehaald hebben.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1149, verhaal 13 (archief MI)
Commentaar
1977
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21