CJ115727

Yn in doarp wenne in âld wyfke, dat o sa'n goed hart hie. Op in kear yn 'e winter, kaem der in frou mei in jonge yn 't doarp. 't Wienen woanweinlju. Hja wienen och sa earm en woenen graech in ûnderdak ha foar de nacht. Mar der wie net ien yn 't doarp dy't it hûs foar dizze minsken iepensette. Op 't lêst kamen se by 't âld wyfke. Dy sei: "It kin wol, mar ik haw allinne mar plak foar jimme by de geit op in heapke hea." Hwant hja wie sels ek earm. De beide minsken namen it mei gragens oan.
Jierren letter wie de jonge in biroemde fiolist woarn, dy't in hiele protte jild fortsjinne. Hy tocht: ik wol noch ris by dat âld wyfke sjen.
Hy die hiele âlde skurve klean oan en kocht in nije fioele dy't net folle wurdich wie. Sa roun er al spyljend troch it doarp. Der lei wer snie en de bern smieten fan alle kanten snieballen nei him. Doe't er by 't âld wyfke kaem, frege er dêr om ûnderdak. Hy kaem wer op itselde plak to sliepen. De oare moarns bitiid boun er in pûde mei jild om 'e hals fan 'e geit, ear't er fuortgong, hwant hy wie in ryk man woarn.
Dat wie de bileanning foar it âld-wyfke foar dy har wol-dwaen.

Een arme moeder en een zoon die in een woonwagen wonen zoeken onderdak voor de nacht, maar iedereen bespot hen omdat ze uit een woonwagenkamp komen. Een oud vrouwtje met een goed hart laat hen wel overnachten. De moeder en de zoon moeten alleen in de geitenstal overnachten omdat het oude mensje weinig plaats heeft. Als de zoon jaren later heel rijk is geworden door zijn prachtige vioolspel, besluit hij het oude mensje nog eens op te zoeken. Hij trekt oude vodden aan en gaat spelend op zijn viool door het dorp. De inwoners beschimpen hem en de kinderen gooien sneeuwballen naar hem, maar het oude vrouwtje laat hem weer overnachten op dezelfde plaats waar hij eerder met zijn moeder de nacht doorbracht. De volgende morgen bindt hij een beurs geld om de hals van de geit om de oude vrouw te belonen voor haar goedheid.

Collectie Jaarsma, verslag 1157, verhaal 27 (archief MI)

12 september 1977

2013-03-01 14:46:21