Hoofdtekst
Een gedailte van mien familie die is opgruid oan de grens dus die het ook gewoon de beroemde smokkelverhoalen. Enne verhoalen nou, de Eerste Wereldoorlog was Nederland neutraal da was ain smokkeloar doar zaten ze echt achteraan zo rond Tropof. Die smokkelde alles wat lös en vast zat met een buutse die zo dicht kan. Dat was Swoare Wiert. En Swoare Wiert die was voor de duvel nog nait bang. Echt zo'n eeh zo van iezervreter. Da was een haile, echt een bobbekòp van een kerel. En op een bepoald moment eeh midden in hartje winter, dat was wel mot negentienaachttien west wezen, oppakt deur twij polietsieagìnten. Daar lag dikke pak snij en hij had net koffie en tee buutsen om dat noar de Duutsers brengen bie Tropof wel hin broacht dan. Dan dacht ik bie miezelf: 'hou werkt ie doar nou mit?' Maar hij had altied wel wat wat dingen als hem wat overkwam hij had toch nog wel hij was wel zo clever dat hij zuk nog redden kon. Dus hij had een dikke daas om. Hij loopt boeten toen vloog hai in handen van de polietsie, dat was eeh dat was polietsie heet 't nait marsjesjee ja hè marsjesjee. "Eeh möst 's even luustren, 'k heb een eeh 'k heb een snötneuze, mag 'k wel even een buusdouk pakken om m'n neuze te snuten?" En ja, die polietsieagenten die zagen wel dattie een dikke drup aan neus had, dus eeh 't was wel even tied om de neus even te snuten. Nou eeh hij greep zien eeh hij greep in zien buutse, pakte zien buusdouk. Moar gain ain had zain dat e ook een swaart veurwerp in handen had en hij deed dit (maakt een prikbeweging), hij prikte zich in de hals. En werkelijk woar wat dan gebeurde, dat bloud dat gutste deruut. En als ie 't deed dan zei ie: "'K ga dood, 'k ga dood!" En is hij vaalt. En die polietsieagenten die wosten nait wat ze overkwam want ze zaten midden in the middle of nowhere. "Wat mouten we nou?" "Ja loat eerst moar even liggen, wie mouten even een dokter bie hoalen." Het was wel even eeh, het zag er ook uut. Nou ja, zai mit een noodgang deur 't snij, ja 't gaat mit een noodgang wil 't nait, noar 't dörp doar lopen om doar eeh om hulp te hoalen van wat er nou gebeurd was. Want ja, 't was wel een kwoaie keerl, moar konst 'm toch nait doodblouden laten. Nou, ze kwamen terug en naargens was Swoare Wiert ... hij was vot. Hij had (onverstaanbaar). En is echt woar dit verhoal. Moar waist wat ie doan had, wat hij had? Hij had een gewoonte om als hij weer ergens oan 't stropen was, den eeh dan ging hij wel eens eeh beveurbeeld als 't kold weer was, dan eeh snee hij een ree open en dan had e een daas bie zich en dat waarme bloud, dat luit ie in daas lopen, met een knup derom en dan leit 'm om de hals en den daas derover. Dus hij had vaak bloud om de haals. Vanwege de warmte. Dat wost natuurlijk geen mens. En dat had hij aan gestoken. Dat was dat bloud wat ie bie 'm had. Dat is 't verhoal van Swoare Wiert.
TM 2802 - Smokkelaars 