SCHOLTE012

Ja, wat 'k nou vertelt dat is mie een keer verteld dat vind ik zo biezunder, dat was een duveluutbander in Brandeveen, dat was Van der Veen. Dat was een hail biezundere man. Hij stond erom bekend om de duvel uut te banden, een exorcisme. Aan de andere kaant van de grens was meneer Zöndag, in Pottenburg, da konden ook nog mensen hin. Da bestaat echt hoor, ik bin da bin een haile hoop leggers. En eeh als doe door de duvel bezeten bist dan kenst doar terechte. Moar die Van der Veen dat was een collega van die Zöndag, die ging op een bepoald moment eeh doar eeh eeh over de grup (= over de grensgreppel, dus naar Duitsland?!) noar eeh noar Pottenburg om z'n collega te bezuiken. Moar ja in dij tied dee je alles lopend, hoe je 't dan ook redt, want dat was het goedkoopste. Moar ja, hij had een enorme reputoatie want hij was zo'n typische duveluutbander, hij had ook vampieren bestreden. Enne en hij wost dat hij aargens eeh aargens bie Lindloh, over de grens, dat doar nog aargens nog wel een of andere soort doar zitten kon dij wel zo spirituele dingen bedreven en ook eeh bloud zogen. Echt een weerwolfachtig type. Moar ja, die kenst doe overdag kenst doe naits an dain, die worden altijd ain keer per moand dan worden ze maalieachtig en dan vergruien ze allemoal ... Moar afijn, wat 'k je nou vertel dat is wel hail luguber want eeh op een gegeven moment was het de voorzienigheid want ja, hij was eigenlijk al een duveluutbander op retoer. Hij was eigenlijk, eigenlijk eeh hij het alles al had ja en zonder die Zöndag, dus. Want dat was altijd nog ain dat hij ze niet bestreden had mit der beiden, maar ja dat was ook de reden waarom hij en nooit Zöndag. Ja, hij komt noa een dag lopen, 't is al duuster, in Wuusi oan, midden in de haaide. En hij denkt van ja, woarschienlek ken 'k hier 's nachts wel sloapen. Der is altijd 't appel, was dat wel mooi, want een wandelaar of een eeh dat je onderwegens was, bood ie je altijd onderdak, want ja elk en ain zat in 't zelfde schuitje, als je andersom aflegde dan moes- wordt die gastvrijheid ook waardeerd. Nou hij eeh klopt daar oan en 't duurde even, 't duurt hail laank, ineens goat de deur open en kom der een rijzige man die de deur open doet. 't Is zo'n volle moan, waist wel, een beetje blaauwachtig en die man ziet er ook wat bloudeloos oet, hij is wat een beetje spierwit. En eeh, Van der Veen zegt tegen hem van: "Ja ik ben onderwegens noar meneer Zöndag in Pottenburg, ik ben al een ìnd lopen en ja 't is al duuster en eeh ja ik eeh ik mot even de even de ogen dicht doun vanoavond en dan ken 'k volgende dag wel verder. Ken ik hier overnachten?" En die man die kiek 'm aan, keurde hem van top tot toon. Hij zegt: "Ooh ja is prima. Doe ken hier wel sloapen." Nou ze kommen zo goan ze eeh gewoon op komen zitten hun twij, die man die zet een glas wien neer en eeh ze eten en drinken wat en op een bepoald moment goan ze toch op bèrre. En eeh 't roare was eeh der brandde wel een vuur in eeh schösstainmantel hè ook hier, moar 't bleef moar kold. Roar is dat, bleef moar kold. Nou hij mos een hail lange gange deur en die was ook natuurlijk weer doods, 't was redelijk warm, moar toen naar binnen ging (onverstaanbaar) en 't werd mie doar toch kold, hail kold. Op een bepoald moment hij stapt uut bed, dee zien wollen jaze oan en in ains heurde die een vrezelke schreeuw. Verschrikkelijk. En hij denkt pok, dit is geen zuvere kovvie poes en hij ging eeh- zoals een soort detective en hij was natuurlijk een man die veel kennis had van satan centren en allerlei eeh mal- eeh maldaden moar dat moet je zeggen. En hij komt weer in de koamer hij zucht zo'n beetje zo'n blaauwe aaske en hij ziet die man noakend veur de eeh veur die hou moet 'k dat zeggen veur die omgeven, 't was ook hartstikke kold en op toavel zag ie aalmoal postzegelalbums. Ja, dat had 'k nog nait verteld moar die man was filatelist. Ja dat wait ie ook nog nait moar dat zag ie nou. En op een bepoald moment keek ie noar die man ... en die zag op bepoald moment dat doar hailmoal gain knout meer in zat. En ja hij had natuurlijk best wel wat ideëen over, moar dan zag ie in ains dat ie twij hail klaine tandjes in zien hals had. Hij dacht: 'aha, woarschijnlijk is dit woar ik op wacht heb, dit is de leste vampier die 'k bestrieden wou, de lestes, de duvel.' En hij zit moar te controleren en hij keek moar zo en zo, dan zag ie een flaauw schiensel van postzegel opkomen. En op die postzegel stond een beeltenis van een man hail (onverstaanbaar) en dan hij zag ook dat die postzegel uut Transsylvanië kwam. Aha, dat is hom. Want wat was het geval. Uut twij tandjes in de randen van die postzegel drupten twij drupjes bloud. Nou op dat menaair dat had hij op een bepoald moment die man aanvallen via de postzegel. Hij bedacht zich nait, hij zegt: "Nou pak ik die." Die postzegel die keek hem ook hail roar oan. Harlinggoed, dat is een eeh zunder knoflook en dat soort dingen, moar dat was nait- Toen bedacht hij zich nait, hij pakte op een bepoald moment uut zien buutse een deussie lucifers, pakt een knipmes der bie en snee der een puntje oan en nam holden en sluig dwars door de postzegel hin. En der kwam me toch lawaai uut dat zegeltje. Ongelooflijk, stervenswoar. Dikke rookwolken alles, hel en verdoemenis, och allemoal. Dat was eene van de leste in Lindloh hier vlak over de grens. En Van der Veen docht van: 'ja, die man die is nou toch dood, die heeft nou toch niks oan zien postzegelverzoameling, als 'k er tussenuut kniep neem 'k die postzegels ook moar mit. En eeh doar achter ligt ook wat zilverwerk, loat 'k dat ook moar mitnemen. Echt woar gebeurd. ... Nou da's een verhoal van mien grootvoader. Dood deur een postzegel.

De duivelbanner Van der Veen gaat op bezoek bij een collega in Duitsland om daar een bepaald soort duivel te bestrijden. Onderweg overnacht hij bij een man. In het huis van deze man is het opvallend koud ondanks het vuur dat brandt. Als Van der Veen in bed ligt, hoort hij een vreselijke schreeuw. Hij gaat uit bed en loopt naar de woonkamer. Op een tafel ziet hij allemaal postzegelalbums liggen en verderop ligt zijn gastheer dood op de grond met twee kleine tandjes in zijn hals. Hij kijkt nog eens goed en ziet dat de vampier die dat gedaan heeft zich op een postzegel uit Transsylvanië bevindt. Van der Veen pakt een lucifer, snijdt er een puntje aan en prikt het door de postzegel. Zo is de duivel die hij zocht bestreden.

bandopname 27 november 2001 (archief MI)

27 november 2001

Van der Veen    Van der Veen   

Zöndag    Zöndag   

Pottenburg    Pottenburg   

Lindloh    Lindloh   

Transsylvanië    Transsylvanië   

2013-03-01 14:46:21