Hoofdtekst
Tomke.
Sa wie der in heit en mem, dy hiene sawn bern. Mar dêr wie ien sa'n lytske by, dat wie Klein Duimpje. Mar sy hiene it sa earmoedich. Doe sei de heit: Nou, ik moat de bern mar yn 't bosk bringe, hwant wy kinne (it) noait folhâlde: Zo gezegd, zo gedaan, mar Klein Duimpje hie 't ûnthâlden en dy hie de bûse fol stientsjes dien. As se dan wer in eintsje fuort wienen, dan goaide er in stientsje hinne. De heit gong fuort, mar sy founen 't paed wer. De twadde jounes doe wer. Mar dêr doe hie er gjin stientsjes. Mar syn brochje forkrom-me-le er en dy goaide er op it paedtsje del. Mar dêr hiene fûgeltsjes west en dy hiene it oppikt. Dêr sieten se nachts yn 't bosk. En dêr seagen se 7 bern. Sy wiene mei har sawnen en dêr bellen se oan en dêr bellen se by in greate reus oan en dêr fregen se om ûnderdak. Ja, sy koene bliuwe. En sy bleauwen en dan hie de reus dêr ek in pear greate learzens stean en dêr koene se sa hurd mei, dat dan koe de reus se ek noait birinne. Doe sei de reus: fan nacht sil'k de kop ôfkappe, dan yt ik se op. En dat hearde Tûmke. Tûmke dy jouns der ôf en dy foroare de mûtskes fan dy reus syn bern; dy diene se harres op. En de reus dy jounes fiele en dêr kapte er syn eigen sawn bern de kop ôf. En dêr dy greate learzens oan fan 'e reus, dat dêr wiene se samar út it gesicht wei. Dat de reus koe se ek net wer krije. En sa dat tael (forhael) fan Tomke.
(Neffens syn sizzen hat er it forhael fan Tûmke fan syn pake.)
Sa wie der in heit en mem, dy hiene sawn bern. Mar dêr wie ien sa'n lytske by, dat wie Klein Duimpje. Mar sy hiene it sa earmoedich. Doe sei de heit: Nou, ik moat de bern mar yn 't bosk bringe, hwant wy kinne (it) noait folhâlde: Zo gezegd, zo gedaan, mar Klein Duimpje hie 't ûnthâlden en dy hie de bûse fol stientsjes dien. As se dan wer in eintsje fuort wienen, dan goaide er in stientsje hinne. De heit gong fuort, mar sy founen 't paed wer. De twadde jounes doe wer. Mar dêr doe hie er gjin stientsjes. Mar syn brochje forkrom-me-le er en dy goaide er op it paedtsje del. Mar dêr hiene fûgeltsjes west en dy hiene it oppikt. Dêr sieten se nachts yn 't bosk. En dêr seagen se 7 bern. Sy wiene mei har sawnen en dêr bellen se oan en dêr bellen se by in greate reus oan en dêr fregen se om ûnderdak. Ja, sy koene bliuwe. En sy bleauwen en dan hie de reus dêr ek in pear greate learzens stean en dêr koene se sa hurd mei, dat dan koe de reus se ek noait birinne. Doe sei de reus: fan nacht sil'k de kop ôfkappe, dan yt ik se op. En dat hearde Tûmke. Tûmke dy jouns der ôf en dy foroare de mûtskes fan dy reus syn bern; dy diene se harres op. En de reus dy jounes fiele en dêr kapte er syn eigen sawn bern de kop ôf. En dêr dy greate learzens oan fan 'e reus, dat dêr wiene se samar út it gesicht wei. Dat de reus koe se ek net wer krije. En sa dat tael (forhael) fan Tomke.
(Neffens syn sizzen hat er it forhael fan Tûmke fan syn pake.)
Onderwerp
AT 0327B - The Dwarf and the Giant 
AT 0327B - The Dwarf and the Giant 
ATU 0327B - The Brothers and the Ogre
ATU 0327B - The Brothers and the Ogre
Beschrijving
Klein Duimpje (Tomke) wordt uit armoede met de zes andere kinderen in het bos achtergelaten door de vader. Doordat Klein Duimpje de eerste maal een spoor van steentjes achterlaat, vinden ze de weg terug. De tweede keer wordt een spoor van broodkruimels opgegeten door de vogels. Ze overnachten in het huis van een reus, die ook zeven kinderen heeft. Klein Duimpje hoort dat de reus hen wil opeten, en hij verwisselt de mustjes, zodat de reus uiteindelijk zijn eigen kinderen vermoordt. Klein Duimpje en de kinderen weten te ontsnappen met de grote laarzen van de reus.
Bron
hs. Poortinga, archief Fryske Akademy, in bruikleen bij Frysk Letterkundich Museum en Dokumintaesjesintrum, Ljouwert
Commentaar
september 1971
The Dwarf and the Giant
Naam Overig in Tekst
Alle Bijma
Alle Bijma
Tomke
Tomke
Tûmke
Tûmke
Klein Duimpje.
Klein Duimpje.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21