Hoofdtekst
Der wie in doomny, dy soe emigrearje nei Canada.
De gemeente dêr't er weigong wie tige wiis mei him. As tekst fan syn ôfskiedspreek hie er: Gij zult mijn aangezicht niet meer zien.
Mar dêr yn Canada foldie it doomny net, dat hy bilânne nei forrin fan tiid wer yn syn âlde gemeente, dy't er forlitten hie.
De minsken wienen binijd nei de tekst dy't er by syn nije yntré brûke soe. Doe't er op 'e preekstoel stie, kondige er ôf: Mijn tekstwoord luidt: Wij zijn van gisteren en weten van niets.
De gemeente dêr't er weigong wie tige wiis mei him. As tekst fan syn ôfskiedspreek hie er: Gij zult mijn aangezicht niet meer zien.
Mar dêr yn Canada foldie it doomny net, dat hy bilânne nei forrin fan tiid wer yn syn âlde gemeente, dy't er forlitten hie.
De minsken wienen binijd nei de tekst dy't er by syn nije yntré brûke soe. Doe't er op 'e preekstoel stie, kondige er ôf: Mijn tekstwoord luidt: Wij zijn van gisteren en weten van niets.
Beschrijving
Een dominee emigreert naar Canada en gebruikt de woorden 'Gij zult mijn aangezicht niet meer zien' in zijn afscheidspreek. Als de dominee na verloop van tijd terugkomt omdat hij in Canada niet kan aarden, preekt hij bij zijn rentrée: 'Wij zijn van gisteren en weten van niets'.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1228, verhaal 1 (archief MI)
Commentaar
24 september 1979
Naam Locatie in Tekst
Canada 
Canada 
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21