Hoofdtekst
Op in joune let kaem der in militair op in hynder it hiem fan in buorkerij op. Hy sprong fan it hynder en kloppe oan. Hy frege de boer of er dêr dy nachts ek ûnderdak krije koe foar himsels en it hynder.
"Dat kin altyd," sei de boer, "wy ha hjir ek al ien, mar dat is in frommes."
De soldaet kaem der yn en sy praetten hwat mei elkoarren. Op in gegeven momint sei de soldaet hiel sunich tsjin 'e boer: "Jo matte even mei my komme." En lûder sei er: "Ik mat even nei 't hynder ta. 't Is hjir allegear tsjuster kinne jo my ek byljochtsje?"
De boer gong mei de soldaet nei de skuorre ta.
Dêr sei de soldaet tsjin 'e boer: "Dat frommes, dat jo hjir ûnderdak jown ha, dat is net in frommes."
"Net?" sei de boer.
"Hwat ik jo siz", sei de soldaet. "Wolle jo 't biwiis ha? Ha jo apels yn 'e hûs?"
De boer knikte.
"Dan goaije jo ús aenst elk in apel ta. En dan matte jo der mar ris om tinke hoe't hja mei de knibbels docht. In frommes slacht de knibbels út elkoar, in man slacht se nei elkoar ta."
Doe't se wer yn 'e keamer wienen helle de boer apels op en hy smiet der elk ien ta.
It frommes sloch de knibbels nei elkoar ta. Doe wie 't biwiis dan levere, dat it in keardel wie.
In skoftsje letter frege it frommes de soldaet hwer't dy sliepte.
"Ik sit altyd op it hynder to sliepen", sei de soldaet.
Doe sei dat minske: "Dan rêst it hynder net."
"Né," sei de soldaet, "mar it beest kin net oars sliepe as ik mat him op 'e rêch sitte."
Doe't it bêdtiid waerd gong de soldaet nei de hynstestâl. Hy makke dêr in striepoppe en dy luts er syn unifoarm oan. En dy poppe sette er op 'e rêch fan it hynder.
Sels gong er yn 'e krêbbe lizzen foar it hynder.
De frou hie in plak krigen yn 'e foarkeamer.
Nachts om 12 ûre giet de doar nei de skuorre ta iepen. Even letter fan 't hynstebûthús. De soldaet is wekker en op syn iepenst. It minske komt tichterby en stekt dan mei in sabel yn 'e striepoppe.
"Dat is ien", seit se.
Mar de soldaet yn 'e krêbbe stekt fuort dêrnei it frommes del en seit: "Dat is twa."
Hy ûndersiket it lyk en dan fynt er ûnder mear in fluitsje, dat se oan in koarde om 'e hals hat.
Doe gong dy soldaet nei boppe yn 'e hoannebalken en bigoun to fluitsjen.
Dêr kaem al ien mei de kop troch 't ûleboerd. 't Wie in rover, krekt as it 'frommes' ek. De soldaet slacht him opslach de kop ôf, lûkt him der yn en smyt him del.
Even letter komt der wer ien oan. Dy ûndergiet itselde lot. Sa docht er tolve kearen achter elkoar.
De oare deis seit de plysje tsjin him: "Dêr't wy jierren lang om socht ha, fange jo yn ien kear. Dat sil ik rapporteare, hwat jo dien ha."
Doe sei de soldaet: "Dat matte jo net dwaen. Hwant ik ha de kommandant frege om frij, omdat myn mem sa min wie. Dat is oars neat, mar dan doar ik noait wer to freegjen, hwant ús mem is al jierren dea. En dat koe dan ris útkomme."
"Dat kin altyd," sei de boer, "wy ha hjir ek al ien, mar dat is in frommes."
De soldaet kaem der yn en sy praetten hwat mei elkoarren. Op in gegeven momint sei de soldaet hiel sunich tsjin 'e boer: "Jo matte even mei my komme." En lûder sei er: "Ik mat even nei 't hynder ta. 't Is hjir allegear tsjuster kinne jo my ek byljochtsje?"
De boer gong mei de soldaet nei de skuorre ta.
Dêr sei de soldaet tsjin 'e boer: "Dat frommes, dat jo hjir ûnderdak jown ha, dat is net in frommes."
"Net?" sei de boer.
"Hwat ik jo siz", sei de soldaet. "Wolle jo 't biwiis ha? Ha jo apels yn 'e hûs?"
De boer knikte.
"Dan goaije jo ús aenst elk in apel ta. En dan matte jo der mar ris om tinke hoe't hja mei de knibbels docht. In frommes slacht de knibbels út elkoar, in man slacht se nei elkoar ta."
Doe't se wer yn 'e keamer wienen helle de boer apels op en hy smiet der elk ien ta.
It frommes sloch de knibbels nei elkoar ta. Doe wie 't biwiis dan levere, dat it in keardel wie.
In skoftsje letter frege it frommes de soldaet hwer't dy sliepte.
"Ik sit altyd op it hynder to sliepen", sei de soldaet.
Doe sei dat minske: "Dan rêst it hynder net."
"Né," sei de soldaet, "mar it beest kin net oars sliepe as ik mat him op 'e rêch sitte."
Doe't it bêdtiid waerd gong de soldaet nei de hynstestâl. Hy makke dêr in striepoppe en dy luts er syn unifoarm oan. En dy poppe sette er op 'e rêch fan it hynder.
Sels gong er yn 'e krêbbe lizzen foar it hynder.
De frou hie in plak krigen yn 'e foarkeamer.
Nachts om 12 ûre giet de doar nei de skuorre ta iepen. Even letter fan 't hynstebûthús. De soldaet is wekker en op syn iepenst. It minske komt tichterby en stekt dan mei in sabel yn 'e striepoppe.
"Dat is ien", seit se.
Mar de soldaet yn 'e krêbbe stekt fuort dêrnei it frommes del en seit: "Dat is twa."
Hy ûndersiket it lyk en dan fynt er ûnder mear in fluitsje, dat se oan in koarde om 'e hals hat.
Doe gong dy soldaet nei boppe yn 'e hoannebalken en bigoun to fluitsjen.
Dêr kaem al ien mei de kop troch 't ûleboerd. 't Wie in rover, krekt as it 'frommes' ek. De soldaet slacht him opslach de kop ôf, lûkt him der yn en smyt him del.
Even letter komt der wer ien oan. Dy ûndergiet itselde lot. Sa docht er tolve kearen achter elkoar.
De oare deis seit de plysje tsjin him: "Dêr't wy jierren lang om socht ha, fange jo yn ien kear. Dat sil ik rapporteare, hwat jo dien ha."
Doe sei de soldaet: "Dat matte jo net dwaen. Hwant ik ha de kommandant frege om frij, omdat myn mem sa min wie. Dat is oars neat, mar dan doar ik noait wer to freegjen, hwant ús mem is al jierren dea. En dat koe dan ris útkomme."
Onderwerp
VDK 0958G* - De appelvangproef 
VDK 0958G* - De appelvangproef 
ATU 0958F* - Test of Sex: Catching an Apple.
ATU 0958F* - Test of Sex: Catching an Apple.
sinVDK 0958G* - Die Fangprobe
sinVDK 0958G* - Die Fangprobe
Beschrijving
Een militair krijgt toestemming bij een boer te overnachten en maakt kennis met een vrouw die ook bij de boer te gast is. De soldaat waarschuwt de boer dat de 'vrouw' die bij hem logeert in werkelijkheid een man - wellicht een rover - is en probeert dit te bewijzen met behulp van de appelvangproef. Als de vrouw de appel opvangt met de knieën uit elkaar, is ze echt een vrouw. Slaat de 'vrouw' de knieën echter tegen elkaar, dan heeft de boer een man in huis gehaald. Als de 'vrouw' even later inderdaad de knieën samenhoudt bij het vangen van de vrucht, is het bewijs geleverd. Als de 'vrouw' de soldaat vraagt waar hij slaapt, antwoordt de soldaat dat hij bovenop zijn paard slaapt. De soldaat legt daarop een stropop met een uniform op de rug van het paard. 's Nachts om twaalf uur verschijnt de 'vrouw' in de stal en steekt de 'soldaat' met een sabel neer, zeggend 'Dat is één'. De soldaat springt hierop uit zijn schuilplaats tevoorschijn en steekt de 'vrouw' neer, zeggend 'Dat is twee'. Om de nek van het lijk zit een fluitje waarmee de rover kameraden had willen waarschuwen. Als de rovers uit de bende even later tevoorschijn komen, hakt de militair ze stuk voor stuk het hoofd af. De militair heeft met een hele roversbende tegelijk afgerekend.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1236, verhaal 1 (archief MI)
Commentaar
?
De appelvangproef
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21