CJ124511

Doe't ik yn Dútslân arbeide, hearde ik dêr it forhael oer in doomny. Dy doomny stie ris in kear op 'e preekstoel en doe sei er de manlju út syn parochy it mannewaer op. It wie him ter earen kaem, dat de manlju tige wreed wienen tsjin 'e froulju. Hy sei: "De man dy't it nochris weaget syn frou to slaen, dy syn hân sil yn stien foroarje."
Doe kaem dêr in frou út 'e tsjerkebank oerein en sei: "Duvel, doomny, dat mat net, hwant dan krij 'k noch helte greater blauwe plakken!"

Een dominee verkondigt in de preek dat hij van wrede mannen die hun vrouw slaan de handen in steen verandert. Een vrouw springt hierop jammerend uit de kerkbank op: 'Doe dat maar niet, dan krijg ik nog grotere blauwe plekken!'.

Collectie Jaarsma, verslag 1245, verhaal 11 (archief MI)

8 februari 1980

Dútslân    Dútslân   

2013-03-01 14:46:21