CJ086506

As jonkje fan in healjier haw ik slim siik west. Ik wie noch mar fel en bonkjes. Ik die oars net as gûle en earmoedzje, ik wie noait stil, nachts likemin as oerdei. Heit en mem wienen der beide wis fan, dat ik bitsjoend wie. En sy hienen èk wol yn 'e rekken hwa't it my lapte. Alde Elzinga hâldden se foar de dader.
Heit gong nei de duvelbander ta. Dat wie in frommeske: Frânse Hinke fan 'e Rottefalle. In mûtske fan my hied er mei nom.
Doe't Hinke dat mûtske bisjoen hie, sei se: "It bern is nou stil, hear. It slept optheden." Hja joech heit in drankje mei.
Heit dy sei: "As ik dy keardel yn 'e hannen krij, dan giet er dea." Mar sa fier is 't net kom.
Heit hie syn skoanheit by him. Doe't se thús kommen, frege er mem: "Hoe is 't mei 't jonkje?"
Mem sei: "Hy hat de hiele moarn slept. Hy hat noch net wer wekker west."
Fan stonden oan woarde ik better. Elzinga hat noait wer in poat by ús set. Heit hie him troch.

TM 4302 - Volksgeneeskunde    TM 4302 - Volksgeneeskunde   

De vader van een ziek kind ging naar de duivelbanner. Zij bekeek het mutsje van het kind, en zei dat het nu rustig lag te slapen. Ze gaf een drankje mee. De man die ze ervan verdachten het kind betoverd te hebben, is nooit meer in huis geweest. Sindsdien is het met het kind beter gegaan.

Corpus Jaarsma, verslag 865, verhaal 6

24 juli 1971

Volksgeneeskunde

Elzinga    Elzinga   

Frânse Hinke    Frânse Hinke   

Rottefalle    Rottefalle   

Rottevalle    Rottevalle   

2013-03-01 14:46:21