Hoofdtekst
Der wie in âld man, dy gong mei syn pakesizzer nei de merk ta. Hja hienen in ezel by har, dy't in pak mei guod op 'e rêch hie, dat se forkeapje soenen.
't Wie soel waer. Op 'e weromreis sei de âld man: Ik bin warch, ik gean op 'e ezel sitten.
Doe kommen se ien tsjin, dy sei tsjin him: "Skamje jo jo net, jo sitte moai op 'e ezel en dat jonkje mat it hiele ein rinne?" De âld man tochte: "'t Is ek sa." Hy gong fan 'e ezel ôf en sei tsjin 'e jonge: "Gean dû mar sitten."
Dat die dy jonge en sa ried er in moai ein op 'e ezel.
Mar doe kom der ien oan, dy sei: "Mastû as jongkeardel op in ezel ride? Dû hast jonge skonken. Dû kinst wol rinne."
Doe gong de jonge fan 'e ezel ôf en sy rounen togearre fierder. Ja eins mei har trijen: De ezel wie der ek by.
Mar doe kom der in man oan, dy sei: Ha! Ha! Hwat dogge jim mei in ezel! Dat is dochs in lastdier? Ik soe der gau op sitten gean en my ride litte as ik jim wie.
Dat doe gongen se togearre op 'e ezel sitten en rieden fierder. Mar doe kom der in juffer oan. Dy seach sa gril en wie alhiel breinroer. "Jimme greate beulen!" rôp se. "Wolle jimme dat earme dier soms formoardzje? Skamje jim. Jimme koenen dat dier better drage. Dy ezel is alhiel út 'e liken!"
Doe kommen se beide fan 'e ezel ôf en ha se togearre it dier nei hûs ta tild.
It falt net ta om it elk nei 't sin to dwaen.
't Wie soel waer. Op 'e weromreis sei de âld man: Ik bin warch, ik gean op 'e ezel sitten.
Doe kommen se ien tsjin, dy sei tsjin him: "Skamje jo jo net, jo sitte moai op 'e ezel en dat jonkje mat it hiele ein rinne?" De âld man tochte: "'t Is ek sa." Hy gong fan 'e ezel ôf en sei tsjin 'e jonge: "Gean dû mar sitten."
Dat die dy jonge en sa ried er in moai ein op 'e ezel.
Mar doe kom der ien oan, dy sei: "Mastû as jongkeardel op in ezel ride? Dû hast jonge skonken. Dû kinst wol rinne."
Doe gong de jonge fan 'e ezel ôf en sy rounen togearre fierder. Ja eins mei har trijen: De ezel wie der ek by.
Mar doe kom der in man oan, dy sei: Ha! Ha! Hwat dogge jim mei in ezel! Dat is dochs in lastdier? Ik soe der gau op sitten gean en my ride litte as ik jim wie.
Dat doe gongen se togearre op 'e ezel sitten en rieden fierder. Mar doe kom der in juffer oan. Dy seach sa gril en wie alhiel breinroer. "Jimme greate beulen!" rôp se. "Wolle jimme dat earme dier soms formoardzje? Skamje jim. Jimme koenen dat dier better drage. Dy ezel is alhiel út 'e liken!"
Doe kommen se beide fan 'e ezel ôf en ha se togearre it dier nei hûs ta tild.
It falt net ta om it elk nei 't sin to dwaen.
Onderwerp
AT 1215 - The Miller, his Son, and the Ass: Trying to Please Everyone. 
AT 1215 - The Miller, his Son, and the Ass: Trying to Please Everyone. 
ATU 1215 - The Miller, his Son, and the Donkey.
ATU 1215 - The Miller, his Son, and the Donkey.
Beschrijving
Een kleinzoon en opa kwamen eens met een ezel van de markt. De oude man was moe, en ging op het dier zitten. Een man kwam langs en vond het niet netjes dat hij het jongetje liet lopen. De grootvader ging van de ezel af, en liet de jongen zitten. Even later vond iemand dat zo'n jongen zelf wel kon lopen, en ze gingen alledrie lopen. Iemand vond het stom dat ze gingen lopen terwijl ze een pakezel bij zich hadden, en de man en de jongen gingen samen op de ezel zitten. Toen kwam er een vrouw voorbij die dat zielig vond voor de ezel, en vond dat ze beter de ezel konden dragen. Het dier dragend kwamen ze toen thuis, en ze bedachten dat het niet meeviel om iedereen te plezieren.
Bron
Corpus Jaarsma, verslag 948, verhaal 18
Commentaar
8 oktober 1972
The Miller, his Son, and the Ass: Trying to Please Everyone.
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21