Hoofdtekst
Der waerd hjir froeger in forhaeltsje forteld:
Der wie in man, dy wie troud. Syn frou hie omgong mei de buorman, dêr wie se great mei. Har man krige dêr hwat fan yn 'e rekken. Op in joun sei er tsjin har dat er even fuort moest, mar it wie him der om to rêdden om it wiif mei de buorman to bitraepjen, om wissichheit to hawwen.
Doe't de man it hûs forlitten hie hong syn wiif in wite bûsdoek oan 'e doar. Doe koe de buorman sjen dat har man fuort wie.
Mar har man gong mar krekt eventsjes fuort en kom stil werom, sûnder dat se it fornaem en doe krûpte er oer de souder boppe it bêd, dêr't se him net sjen koenen.
Doe kom de buorman en dy gong mei de frou boven op bêd lizzen. Doe't er in skoftsje mei de frou oan 'e gong west hie, sei er: "As der nou ris bern fan komme, dan hoop ik net dat se myn kwael krije, hwant ik pisje wolris op bêd."
"Och heden," sei 't minske, "as 't oars net is. Dan matte jo myn man ha; dy skyt wolris op bêd."
Der wie in man, dy wie troud. Syn frou hie omgong mei de buorman, dêr wie se great mei. Har man krige dêr hwat fan yn 'e rekken. Op in joun sei er tsjin har dat er even fuort moest, mar it wie him der om to rêdden om it wiif mei de buorman to bitraepjen, om wissichheit to hawwen.
Doe't de man it hûs forlitten hie hong syn wiif in wite bûsdoek oan 'e doar. Doe koe de buorman sjen dat har man fuort wie.
Mar har man gong mar krekt eventsjes fuort en kom stil werom, sûnder dat se it fornaem en doe krûpte er oer de souder boppe it bêd, dêr't se him net sjen koenen.
Doe kom de buorman en dy gong mei de frou boven op bêd lizzen. Doe't er in skoftsje mei de frou oan 'e gong west hie, sei er: "As der nou ris bern fan komme, dan hoop ik net dat se myn kwael krije, hwant ik pisje wolris op bêd."
"Och heden," sei 't minske, "as 't oars net is. Dan matte jo myn man ha; dy skyt wolris op bêd."
Beschrijving
De vrouw van een man gaat nogal graag met de buurman om. Om ze te betrappen doet haar man of hij weggaat, maar komt direct weer terug, en verstopt zich op de zolder boven de slaapkamer. Daar gaan de buurman en zijn vrouw een tijdje hun gang. Op een gegeven moment zegt de buurman dat hij hoopt dat de kinderen die er misschien van komen niet zijn kwaal erven: op bed plassen, waarop de vrouw zegt, dat dat niks is vergeleken met de kwaal van haar man: op het bed poepen.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 1015, verhaal 36 (archief Meertens Instituut)
Commentaar
14 mei 1973
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21