CJ108905

Wy dienen froeger duveldrek ûnder 'e drompel.
In tsjoenster koe har yn in kat foroarje. Dat koe âlde Minne Ael ek. Dat wie in tsjoenster. En Minne Brecht wie èk in tsjoenster.
Ael hie in soan, dat wie Hindrik. Se wennen yn 'e Kule. Dêr wennen Wytse en Gjertsje ek.
Op in joun rekken der by Wytse en Gjertsje twa fremde katten yn 'e kelder. Dy ramaeiden dêr yn it guod om. Wytse sette mei in ynstrumint achter dy katten oan. De lytste fan 'e beide katten, dy koe ûntkomme, mar de greate kat dy krige in mep.
De oare deis gong Wytse nei Minne en Brecht ta, de moarns. Hy helle Minne altyd oan om nei 't wurk ta. Mar dy moarns sei Minne tsjin Wytse: "Ik kin fan 'e moarn net fan hûs, hwant Brecht is siik."
"Ja, duvel," sei Wytse, "ik ha se justerjoun noch mar ien pik jown. Mar as se wer by my komt, dan bliuwt se lizzen." (Brecht hie har yn in kat foroare.)
Brecht hie in doek om 'e holle hawn.

TM 3104 / SINSAG 064    TM 3104 / SINSAG 064   

Duiveldrek onder de drempel.
Aantal vrouwen worden als heks gezien, die zich in katten kunnen veranderen. Man weet een kat die in zijn kelder zit, een klap te geven. De volgende ochtend is één van de vrouwen ziek, ze heeft een doek om haar hoofd.

Collectie Jaarsma, verslag 1089, verhaal 5 (Archief Meertens Instituut)

27 maart 1974

Duiveldrek als afweer / Hexentier verwundet: Frau zeigt am folgenden Tag Malzeichen

Minne Ael    Minne Ael   

Minne Brecht    Minne Brecht   

Hindrik    Hindrik   

Hendrik    Hendrik   

Wytse    Wytse   

Gjertsje    Gjertsje   

Brecht    Brecht   

Ael    Ael   

Aal    Aal   

Kule    Kule   

Kuil    Kuil   

Minne    Minne   

2013-03-01 14:46:21