Hoofdtekst
TM: "Even aangenomen dat buitenaardsen met ons communiceren via graancirkels, waarom doen ze het dan met graancirkels en niet op een andere manier?"
RB [laat stilte vallen]: "Ja, welke andere manier? Ja, misschien, graan dat leent zich er misschien wel voor. Wat wij uitgevonden hebben, dat graan waarschijnlijk één van de weinige gewassen is tenminste, dat dus precies voldoet aan hetgeen om een graancirkel te maken. En dat hun dus misschien op die manier graan beïnvloeden, en dus misschien als graan voor varkensvoer bedoeld, dat... die varkens vreet je weer op, tenminste, de niet-vegetariërs. Dus ja, ik weet het niet: daar kun je in feite zoveel over verzinnen en van zeggen en doen. Daar durf ik niet echt zo... Want dan ga je er toch weer van uit, dat... Het is een aanname, maar dat weet ik niet. In feite kan ik daar niet veel over zeggen."
TM: "Nee. Ja, ik zou zeggen: zodat iedereen ze kan zien. Want als je contact opneemt met het White House, wat je eigenlijk zou verwachten, de belangrijkste plek op aarde, daar land je dan of daar neem je radiografisch of op wat voor manier ook contact mee op, dan kun je er donder op zeggen dat de rest van de wereld het niet te horen krijgt."
RB: "Ja, nou, okee, dat wel. Graancirkels is zoiets van: dat kun je niet ontkennen. Ja, het kan wel ontkend worden, want het is allemaal mensenwerk. Vandaar dat ze zo druk bezig zijn om het te ontkennen. Ja, dat is mogelijk één van de redenen; het ligt er, je kunt het opmeten, je kunt er van alles en nog wat mee doen. Maar... het zal mij... Misschien is het nog wel een compleet natuurlijk fenomeen. Daar neig ik toch hoe langer hoe meer naar. Of natuurlijk...? Dat tenminste een groot gedeelte een natuurlijke oorsprong heeft. En misschien is er wel een ET die er dingen mee maakt. [...] Nou, één ding ben ik wel tot de ontdekking gekomen in al die jaren dat ik nou met die onzin bezig ben, dat ik... Ik kom altijd tot de ontdekking dat: hoe meer je denkt te weten, dat je in feite helemaal niks weet. Ik kom hoe langer hoe minder te weten. Of tenminste tot de ontdekking dat ik in feite helemaal niks weet. En daarom wordt het ook iedere keer moeilijker. Want àl die dingen die je tegenkomt, kun je allemaal afwegen, die kun je overal in het hele verhaal neerzetten, al die puzzelstukjes... En ik denk dat de puzzel al redelijk compleet is (wat overdreven), dat we er een aardig zicht hebben op wat voor afbeelding de puzzel zou zijn. Ja, ik denk wel... Maar aan de andere kant heb ik zoiets van: alles waarvan wij denken dat het zo zit, kan net niet zo zijn - niets is wat het lijkt, dus. Dat is moeilijk, hoor."
TM: "Ja, ik herken het wel. [...]"
RB: "Ja, als je heel veel weet, dan weet je steeds minder. Want je gaat je steeds meer dingen afvragen, je gaat steeds meer dingen willen weten, totdat je nog meer komt te weten, nog meer kennis hebt, blijkt dus in feite dat je echt helemaal geen ene sodemieter weet. Het enigste wat je doet is met nog meer mogelijkheden rekening houden, en in feite van: ja, tot de conclusie komen: ik weet helemaal niks. En daar zit ik al aardig naartoe, zo'n punt. [...] Ja, vooral omdat ik het moeilijk vind om te zeggen: en zo en zo is het volgens mij! Want dat kun je namelijk nooit."
TM: "Nee, dat is verdomd lastig."
RB: "Want op het moment dat je dat zegt, zegt iemand: o ja, maar heb je niet gelezen dat zo en zo, die en die feiten? Je wordt altijd weer teruggefloten, want dan kom je weer wat nieuws tegen. Ja, je blijft maar doorgaan."
RB [laat stilte vallen]: "Ja, welke andere manier? Ja, misschien, graan dat leent zich er misschien wel voor. Wat wij uitgevonden hebben, dat graan waarschijnlijk één van de weinige gewassen is tenminste, dat dus precies voldoet aan hetgeen om een graancirkel te maken. En dat hun dus misschien op die manier graan beïnvloeden, en dus misschien als graan voor varkensvoer bedoeld, dat... die varkens vreet je weer op, tenminste, de niet-vegetariërs. Dus ja, ik weet het niet: daar kun je in feite zoveel over verzinnen en van zeggen en doen. Daar durf ik niet echt zo... Want dan ga je er toch weer van uit, dat... Het is een aanname, maar dat weet ik niet. In feite kan ik daar niet veel over zeggen."
TM: "Nee. Ja, ik zou zeggen: zodat iedereen ze kan zien. Want als je contact opneemt met het White House, wat je eigenlijk zou verwachten, de belangrijkste plek op aarde, daar land je dan of daar neem je radiografisch of op wat voor manier ook contact mee op, dan kun je er donder op zeggen dat de rest van de wereld het niet te horen krijgt."
RB: "Ja, nou, okee, dat wel. Graancirkels is zoiets van: dat kun je niet ontkennen. Ja, het kan wel ontkend worden, want het is allemaal mensenwerk. Vandaar dat ze zo druk bezig zijn om het te ontkennen. Ja, dat is mogelijk één van de redenen; het ligt er, je kunt het opmeten, je kunt er van alles en nog wat mee doen. Maar... het zal mij... Misschien is het nog wel een compleet natuurlijk fenomeen. Daar neig ik toch hoe langer hoe meer naar. Of natuurlijk...? Dat tenminste een groot gedeelte een natuurlijke oorsprong heeft. En misschien is er wel een ET die er dingen mee maakt. [...] Nou, één ding ben ik wel tot de ontdekking gekomen in al die jaren dat ik nou met die onzin bezig ben, dat ik... Ik kom altijd tot de ontdekking dat: hoe meer je denkt te weten, dat je in feite helemaal niks weet. Ik kom hoe langer hoe minder te weten. Of tenminste tot de ontdekking dat ik in feite helemaal niks weet. En daarom wordt het ook iedere keer moeilijker. Want àl die dingen die je tegenkomt, kun je allemaal afwegen, die kun je overal in het hele verhaal neerzetten, al die puzzelstukjes... En ik denk dat de puzzel al redelijk compleet is (wat overdreven), dat we er een aardig zicht hebben op wat voor afbeelding de puzzel zou zijn. Ja, ik denk wel... Maar aan de andere kant heb ik zoiets van: alles waarvan wij denken dat het zo zit, kan net niet zo zijn - niets is wat het lijkt, dus. Dat is moeilijk, hoor."
TM: "Ja, ik herken het wel. [...]"
RB: "Ja, als je heel veel weet, dan weet je steeds minder. Want je gaat je steeds meer dingen afvragen, je gaat steeds meer dingen willen weten, totdat je nog meer komt te weten, nog meer kennis hebt, blijkt dus in feite dat je echt helemaal geen ene sodemieter weet. Het enigste wat je doet is met nog meer mogelijkheden rekening houden, en in feite van: ja, tot de conclusie komen: ik weet helemaal niks. En daar zit ik al aardig naartoe, zo'n punt. [...] Ja, vooral omdat ik het moeilijk vind om te zeggen: en zo en zo is het volgens mij! Want dat kun je namelijk nooit."
TM: "Nee, dat is verdomd lastig."
RB: "Want op het moment dat je dat zegt, zegt iemand: o ja, maar heb je niet gelezen dat zo en zo, die en die feiten? Je wordt altijd weer teruggefloten, want dan kom je weer wat nieuws tegen. Ja, je blijft maar doorgaan."
Onderwerp
TM 6002 - Cirkels in het graan 
TM 6002 - Cirkels in het graan 
Beschrijving
Graancirkels hoeven niet noodzakelijk een boodschap te zijn. Wellicht wordt het graan wel gemanipuleerd zodat het veranderingen in de mens teweeg brengt bij consumptie. Als er wel een boodschap is, dan is het via graancirkels voor iedereen zichtbaar. Dat is moeilijker geheim te houden, maar veel mensen doen wel opvallende moeite om ze als mensenwerk te bestempelen, en ze dus als buitenaardse boodschappen te ontkennen. De verteller geeft wel toe: hoe meer je denkt te weten, des te minder weet je feitelijk.
Bron
Interview met Robert Boerman te Oeken (gemeente Brummen) op 12 februari 2003
Commentaar
12 februari 2003
Cirkels in het graan
Naam Overig in Tekst
Witte Huis
Witte Huis
Naam Locatie in Tekst
ET
ET
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21